GÜMÜŞHANE NEYİMİZ OLUR?

Gümüşhane her şeyden önce doğduğumuz, büyüdüğümüz, bazen ağladığımız bazen güldüğümüz, soğuğunu iliklerimizde hissettiğimiz, bir abide gibi dağları ile koruma altına alınan, masmavi gökyüzü ile insanın ruhunu açan, bir Cumhuriyet şehridir.  Öte taraftan, bahçeleri tarumar edilmiş, “sağcılığın” en mide bulandırıcı bir hal aldığı, modernizmin en kötü kopyasının yaşandığı, şehre dair en ufak ciddi bir yol haritasının bulunmadığı, tüm değerlerin madde ile alınıp satılır hale geldiği, duygusuzluğun, sevginin, kardeşliğin, dostluğun yitip gittiği bir beton şehirdir Gümüşhane.

Bazıları şunu fark etmiyor çünkü kendileri de o duygusuzlukla malul oldukları için. Çünkü duygusuz insanlar eliyle bu şehir duygusuzlaştırıldı. Bu cümleden olarak duygusuz bir insana hakarette etseniz aynı, gülde atsanız aynı. Yani tepkisizdir. Bu yüzden boşa zaman harcamanın anlamı yok. Ta ki Cenabı Hakkın bu şehir üzerindeki hükmünü değiştirene kadar.

REKTÖR İSTİFA ETMEDİ

Trabzon merkezli Günebakış gazetesinden Ali Öztürk’ün onca çabasına rağmen beklenen istifa gelmedi. Bence bu Gümüşhane adına sevindirici bir sonuç. Geçmişte Sayın Rektörle ilgili sosyal bağlamda çok eleştirilerim oldu. Ama hakkını yememek lazım. Cumhuriyetin kuruluşundan bu yana, kaç bakan, kaç milletvekili, kaç belediye başkanı ve bürokrat geçmiş olsa da bu mavi gökyüzü altından, Sebahattin Aytaç’da dahil Gümüşhane’nin gelişim, çıta atlama, sosyal ve ekonomik başarısını yakalayan ilk ve tek ismi hiç kuşkusuz rektör sayın İhsan Günaydın’dır. Tarihin değil ama insanların nankör olduğunu bildiğim için sözü fazla uzatmanın bir manası yok sanırım.

ADAY ADAYLARIMIZ

Gümüşhane tarihi böylesini görmedi. Milletvekili olmak için ne çok hevesli varmış. Belediye başkanlığı aday adaylığında da böyle olmuştu. Neden bu böyle? Acaba mevcut adaylara bakarak, o yapıyorsa pekala bende yaparım düşüncesi mi hakim yoksa büyük bir boşluk varda o boşluk mu doldurulmak isteniyor. Bu konuda ki görüşümü saklı tutarak bizim esasında demokrasiyi içselleştirmiş, sivil düşünceli, Türkiye’nin içinde bulunduğu tarihi sorumluluğun fevkinde olan, çocukça bir heves ile bende varım demeyen, zamanın ruhunu algılayan, kuşatıcı ve birleştirici olabilen, ismi toplumda yankılandığında güven telkin edebilen, vekil seçildiğinde başarısızlığını örtmek için kutuplaştırıcı çaresizliğe başvurmayan, insanların gönlünde taht kurabilen, sevilen, sayılın bir temsilci olmalı.

KÜRTÜN BARAJI

Kürtün barajı su tutmaya başladığından bu yana kaç kişinin hayatını karartı acaba. En son Ekrem Şayık’ı yuttu. Ondan önce rahmetli Fahri Aydın’ı gecenin zifiri karanlığında kendine çekmişti. Ve günlerce bulunamamıştı. Ekrem Şayık’a hala daha ulaşılamadı. Büyük ihtimal yine Deniz kuvvetlerinden profesyonel dalgıçlar Ekrem Şayık’a ulaşacaklar. Kürtün barajı her ne kadar macera severlerin hafta sonu balık keyfi için uğrak yeri olsa da canlı bedenleri kendine çeken bir ölüm kapanı da ayrıca. 

DOĞUYA HÜZÜN TURLARI

Alpaslan Akıncı Gümüşhaneli bir edebiyatçı. Nevi şahsına münhasır bir şair. Salt bir şair değil elbette. Düz yazıda enfes denemeleri var. Yapı bozumcu bir tip. ODTÜ’yü elinin tersi ile itebilecek bir muhalif. Birçok edebiyat dergisi çıkardı. Şimdi ise Barbar adında dergi çıkarıyor. Ergen Ruhlar ve son olarak Doğuya Hüzün Turları şiir kitabı yayımlandı. Şairin kitaplarına Akıncı kitapevinden  ulaşabilirsiniz. Son birkaç cümle olarak, Alpaslan Akıncı kitaplarında ve dergilerinde gerçek adını değil KARA ismini kullanıyor. Bunu da şöyle açıklıyor;  “Ömrümün hatırı sayılır bir kısmını bu isimle geçirdiğim için. Her şeyden önce karanın sadece bir renk olmadığını bilmek lazım; çünkü çok farklı çağrışımları var; yoksulluk gibi, mahrumiyet gibi…”