YAPMAYIN ETMEYİN!

Yapmayın etmeyin! Gençlik merkezi alanını beton yığınlarla mahvedenlerin ellerinden Mesire alanını mahvetmeyeceklerinin bir garantisi yok. Belediye eski binası yıkıldığında eski başkan Mustafa Canlı’ya yalvarır derecede yazılar yazarak, burayı lütfen betonlaştırmayın, şehre katın demiş olsam da, en güzel dükkân onun oldu.

Şehir ne kazandı?

Şimdiki başkan belediye hizmet binasını taşıyacağım diyor.

O zaman niye yapıldı?

İçim yanarak söylüyorum; “Karşıyaka Mesire” alanı Gençlik Merkezinden daha berbat hale getirilecek.

Aha buraya yazıyorum!

Bakın beyler!

Çünkü bizde bu işleri mimari, estetik bağlamda kotaracak okumuş, yetişmiş insan yok. Bu işleri alanında uzman kotarmıyor. Mimar sadece denileni yapıyor. Bakın tam karşısında “Kent Ormanı” var.

 Kim gidiyor oraya. Orayı işletenlere bir sorun, kaç kişi geliyor!

Hiç kimse gitmiyor beyler!

Tabiat Parkı yapacaksanız orayı yapın, ilişmeyin Allah’ın şu güzel ayetine!

Ben buradan, Gümüşhaneli Sayın Milli Parklar Genel Müdürüne sesleniyorum; Gümüşhane’ye borcunuzu, orayı betonlaştırarak ödemeyin. Belki gerekçe sunacaksınız ama Sayın müdürüm bana başardığımız, parmak ısırtan tek bir projemizi gösterin size inanacağım. Önümüzde capcanlı Gençlik merkezi gibi bir beton örneği dururken, böyle bir girişimin yine betonla sonuçlanacağını öngörmek zor olmasa gerek.

Ama heyhat!

Hak edilmemiş koltuklarda oturanlardan bu şehre sahip çıkacak tek bir Allahın kulu yok.

Yazık! hem de çok yazık!

BİR ŞEHİR RUHU YARATMAK

Yazma şevkimi engelleyen en büyük neden, şehrin entelektüel kapasitesinin yok denecek kadar az, hatta hiç olmaması. Mesela yerel yazarların Gümüşhane’ye dair tek bir entelektüel yazısına rastlayamazsınız. Keza birçokları yerelden daha çok hep genel konuları işlerler. Kim olursa olsun genel konuları işleyen hiçbir yerel yazarı okumam ve okuduğumda da zaman kaybı olduğunu görürüm. Başlığa bakarım, Gümüşhane içinde yoksa asla okumam. Herhangi yerel bir yazarın, genel konusunu okuyup zaman kaybedeceğime, Yusuf Kaplan’ın medeniyet yazılarını okumayı yeğlerim.

Çünkü genel konular üzerinden yerel kimliği inşa edemeyiz.

BİR ŞEHİR KİMLİĞİ YARATMAK

Gümüşhane üniversitesini, hep yüksek binalarına bakarak değerlendirenlerin hiçbirine,  Şehir-üniversite,  Şehir – entelektüelizm olarak bakanına rastlamadım. Bir şehre ruh/kimlik veremezseniz o şehre hiçbir şey veremezsiniz. Defalarca yazdım, Sayın Valimiz Hasan Basri Güzeloğlu’nun ilk iş olarak ( tüm sığ, basit, kalibresi düşük insanların engelleme çabalarına rağmen) tarihi yapıları şehre kazandırması ve Süleymaniye farkındalığı oluşturması bakımından Gümüşhane’ye kimlik/ruh vermek için atılan ilk adımdı.

Son bir yıl içerisinde ise yoğun bir çaba ile Sayın Valimiz Yücel Yavuz, Gümüşhane’ye turizm gömleği dikmek ve giydirmek uğraşısı içinde oldu hep.

SÜLEYMANİYE GAZETESİ

 İlk iki sayısını tesadüf gördüm. Üçüncü sayısına göz atınca zihnimde “Herfene” şimşeği çaktı birden. Acaba Süleymaniye gazetesi Herfenileşme temayülümü gösteriyor yoksa bana mı öyle geldi, bilmiyorum. Şu kadarını söylemeliyim ki, Herfenileşme temayülü bu şehrin kültürüne hiçbir şey katmaz. Bu benim naçizane fikrim.

Diğer taraftan Süleymaniye gazetesi sayfalarına içim burkularak baktım. ( Eğer gazetenin adı “Süleymaniye” olmasa ilgimi çekmezdi.) Zira ben Süleymaniye derken, yazarken, burun kıvrılarak bakılırdı. Hatta ne öyle hep Süleymaniye’yi bu kadar çok yazıyorsun diye, sitayişle karşılanırdım. Kimse tek kelime yazmazken, seri halinde Süleymaniye’nin şehir kimliği, şehir ruhu üzerinde durdum.  

Hatta “Süleymaniye Yazıları” ile, alanında ilk ve tek kitabı olan benim. Bazıları gibi Google’ye girip kes, kopyala yapıştır yazmadım. Hatta Ahmet Ziyaüddin Hz. doğum, ölüm yıldönümleri bu şehirde yapılmalı diye, yazan ilk bendim. Ama neyse ki zenci görüldüm. Yabancı birçok sıradan insan Gümüşhane ile ilgili sıradan bir yazı yazdığında övgü alırken, bırakın bir övgüyü, bizler hep dışlandık. Bundan ötürü şu bir gerçek ki, geçmiş kültürel statüko tüm etmenleri ile devam ediyor.

Bu düşünceler ışık hızında Süleymaniye gazetesinin sayfalarını karıştırırken oldu.

DEĞİŞİMDEN YANA OLMAK

Gümüşhane Valiliğinin organizasyon etkinliğine, Olay gazetesi olarak katıldım. Gözlemlerimin ancak onda birini, izin verirseniz sizlerle paylaşacağım:

Öncelikle kendi adıma yoğun bir bürokratik hava içerisinde salona girdim.

Oysa böyle bir organizasyon güneşli bir günde, zafer meydanında, dev bir ekranda, tüm halkın coşku içerisinde izleyebileceği bir ortamda olmuş olsaydı nasıl olurdu acaba, diye düşündüm.

Bence, bazı organizasyonların salt bürokratların katıldığı bir etkinlik olmaktan çıkartılması gerektiği kanısındayım. Bilmiyorum ama ben böyle düşünüyorum.

Etkinliğin içeriğine gelecek olursak, Gümüşhane Valiliğinin logosunun değişmesi bir yeniliktir. Her yenilik bir enerji demektir. Logo, güzel mi evet güzel. Güzel ama normal bir logo. Geleneksel kodlar barındırıyor ama modern değil. İnsan zihnini yoran, çağrışım uyandıran, düşündüren bir logo değil. Her şeye rağmen değişimi yakalama adına umut verici.