AHENK GELDİ RENK GELDİ SIRA SESTE

                Birliktelik güzeldir. Başarı getirir. El elden üstündür. Üstün eller bir araya gelirse başarı meydana gelir. Devlet yönetirken de, kurum, şirket yönetirken de iyi bir ekip olmak iyi bir ekip kurmak hayli önem arz eder. Bugün ülkenin geldiği noktalarda dirayette bu ekip işinin göstergesidir.

                Yıllarca bu şehirde bu birliktelik bu ahenk yoktu. Çok iyi bir vali gelirdi, kurumlarla çatışırdı, çok iyi bir kurum müdürü gelir siyasetle götürülürdü. Başarısına azmine bakılmadan. Yaptıklarından ziyade onun siyasi görüşleri veya boyun eğmesi önemliydi. Bu şehre yaptıklarına veya yapacaklarına kimse bakmazdı.

                Kararlı adımların atılması, adım atanların attıkları adımdan emin olması, yapılan yatırımların ses getirmesi, doğru noktalara doğru yatırımlar, geleceğimize dair net kararlar bu şekilde alınmaz mı? Bu birliktelik ve sorumluluk paylaşımıyla başarı gelmez mi? Kavram karmaşası, hedefler, idealler ve yatırımlar kişilere göre değişince bir anlamı kalır mı?

                Biri çıkıp diyor ki buraya hastane olur. Kimse çıkıp diyemiyor ki “yahu burası neresi, sen hiç gittin mi?” Diyen olursa da, sen ne anlarsın deyip çekiliyorlar kenara. Resim ortada “ hastane yapıldı ama yolu kimse düşünmemişti” Kimse bu şehrin geleceğini 4-5 yıldan fazla düşünemiyor. Talihsiz ve “üstakılsız” şehrimiz ne yazık ki bu durumlara mahkum kalmaya devam edecek. Şehrimizin vizyonu gelen valiler ile giden valiler arasında sıkışıp kalacak. En büyük örneği belki onlarca kez manşet attığımız Süleymaniye Mahallesi. “Artık İcraat Vakti” dedikten 3-5 ay sonra Valimiz gitti. Oysa ki ne eksikler giderilmiş ne evrak işleri tamamlanmıştı. Tam korkuyorduk ki bu iş rafa kalktı. Gelen valimiz bu yatırımlara bakmaz bile derken, bakmaz ise ne olur derken tam tersi oldu.

                Talihimiz bir defaya mahsus güldü. Gelen Valimiz Sayın Okay Memiş, gelinen noktaları elinin tersiyle itmedi. Tam da kaldığı yerden devam etti. Hatta daha güzel bir hamleyle… Bu işleri bir tek valilik eliyle yönetmek yerine işin içine Yerel yöneticileri, kurumları da dahil etti. Odaları, dernekleri ve hatta dernekleşemeyen ama görüşleri olanları dahi dinledi. Bu sadece Süleymaniye Mahallesi konusunda değil, şehri ilgilendiren her noktada Valimiz önderliğinde bu birlikteliği gördük.  Son zamanlardaki esnaf ve kuruluş ziyaretleri bile ilgi çekici. Bu şehirde üretim yapan, iş yapan, fabrikaları işletmeleri de geziyor dertlerini dinliyor ve en önemlisi fikirlerini soruyor…

                Sayın Valimizin bir Gümüşhaneli gibi çalışmasından herkes memnun. Çatlak sesleri kimse umursamıyor. Yapılanların, yatırımların, alınan kararların “ses getirme” aşamasına taşınması içten bile değil. Bu birliktelik ve hareket şehrin belki de yıllarca “hedeflenememe, odaklanamama” kaygısını ortadan kaldıracak. Bugünkü yöneticilerimizi tarihe not ettirecek.

                Tek isteğimiz odur ki; Bu şehirde atılan adımların öksüz kalmaması içinde bir girişimde bulunulması. Kişilere bağlı kalmadan, kaldığımız yerden devam edebilmemiz için, nesillere yatırımları sürdürülebilir kılıp şehre 10-20 yıllık stratejiler belirleyip uygulayabilmek için bir girişim, bir oluşum meydana getirilmesidir. Nasıl mı? Artık Yeni rektörümüzde bu ahenge renk kattığına göre üniversitemizi de bu işin içine alarak, Gümüşhane’ye strateji belirlenmesi “Hedefler ve Yatırımlar” kitabı yazma vakti gelmiştir. Otogar nerede olmalı, yeni fakülteler hangi ilçelere hangi bölgelere açılmalı, şehir hangi yöne büyümeli, hangi yatırım acil, hangisi gereksiz ve yanlış karar verilecek bir girişim…Doğru kararları alma ve  ”Ses” getirme vakti gelsin artık…