Bu millet necip bir millet…..

   Dedim demek istemiyorum. Aslında çok şey dedik lakin ya dinleyen kulaklar duymaktan aciz ya da birileri kulaklarını kapatmış kendi kendine iş yapıyor. Zor değil anlamak. Mesele günlük mesele de değil. Dün de aynı mesele vardı bugünde aynı mesele var büyük ihtimalle yarında aynı mesele olacak. Birileri benim lider- toplum değerlendirmemi sevmemiş olacak ki kendilerine göre bir karalama çalışması başlatmışlar. Bu pek ilgilendiğim bir durum değil. Toplum tarafından kabul görmemiş bilim dünyasına hiçbir akademik katkı sunmayan bu insanların sadece isim yapmak için çıktıkları bu macerada kendilerine başarılar dilerim. Benim öncelikle değinmek istediğim mesele toplumdaki lider algısının yanlış olduğudur. Bir kıssa vererek meseleyi özetlemek istiyorum. Bir gün Medineli bir tüccar Şam’a gelir. Devesiyle gezerken Şam ahalisinden bir adam bu deve benim der. Medineli adam hayır bu deve benim ve erkektir der. Şam vatandaşı ise bu deve benimdir ve dişidir der. Olay büyür. Medine valisi Muaviye bin Ebu Sufyan’a kadar uzar. Muaviye halkı bir meydana toplar ve bağırır. Ey ahali bu deve dişidir ve Şamlı adama aittir der. Şam ahalisi hep bir ağızdan bağırarak doğru diyorsun ey Muaviye diye bağırırlar. Bu durum karşısında şaşıran Medineli durumu anlamaya çalışırken Muaviye döner ve adama şöyle der. “ git aliye söyle Muaviye’nin dişi deveyi erkek deveden ayırt edemeyen o ne derse inanan binlerce adamı var”. Şimdi bu meseleyi anlatmamdaki sebep günümüz toplum anlayışının da aynı şekilde bir lider anlayışının oluşuyor olmasıdır.

     Üzülerek görmekteyim ki Türkiye’de liderlik durumu bu şekildedir. Herkes tek bir adama kenetlenmiş onun ağzından çıkan her şeyi doğru olarak kabul etmekte ve koşulsuz itaat etmektedirler.  Bunun ötesine giderek peygamberlik vasıfları yükleyenler, sevginin boyutunu abartarak her şeyi koşulsuz şartsız kabul edenlerin sayısı da giderek artmaktadır. Rahmetli Necmettin Erbakan hocaya mehdi dedikleri zaman canlı yayında böyle şeyler söylemeyin. Bu sözler bana zarar vermektedir. Ahirette bunun hesabını verememekten korkuyorum demişti. Aynı hassasiyeti günümüz yöneticilerinden de beklemekteyiz. Liderin güçlü olması demek ona tapınılacağı manasına gelmez. Sultan selim kadar muktedir bir hükümdarın dahi çadırı oklanmış Kanuni dahi toplum nazarında eleştirilmiştir. Ecdat edebiyatı yapan kişilerin tarihi iyi okumalarını ve öyle düşünmelerini tavsiye etmekteyim. Böyle meseleler hem liderlik vasfı taşıyan insanı zor durumda bırakacağı gibi ona olan aşırı güven de toplumsal rahatlığa ve tembelliğe dönüşecektir. Düşünmeyen üretmeyen bir nesil haline geleceğiz. Her şeyi liderden bekleme onun her şeyi halledebiliyor durumda olması bizlere “kullu nefsin zaikatul mevti summe ileyna turce'un” ayetini unutturur duruma getirdi. Beşer olanın bir gün bu dünyadan göçeceğini bildiğimiz halde bu kadar bağlanmanın neticesinde bir vakit hak tecelli ederse nasıl bir umutsuzluk ve karamsarlığa düşeceğimizin farkında mısınız? Yeri doldurulamayacak bir lider bakışı her vakit toplumu ümitsizliğe ve karamsarlığa mahkûm edecektir. Oysa bu millet necip bir millettir ve her zaman büyük insanlar yetiştirecektir. Osmanlı devleti kurulduğu andan itibaren yenilgi yüzü görmemiş bir devletti. Ancak 2. Viyana kuşatması akabinde gelen ve ardı arkası kesilmeyen yenilgi haberleri nasıl ki Osmanlı tebaası üzerinde şok etkisi oluşturmuş ise aynı etkilerin bizlerde görülme olasılığı fazladır. Bu sebep ile bu milletin her durumda içinden liderler çıkartabileceği algısı işlenmeli ve bu meselenin üzerinde fazlasıyla durulmalıdır.

Herkesin makbul görüldüğü toplumda hakkıyla işlerini yapanların yanında haksız iş görenlere de bir söz söylemek isterim. Onlara da Neyzen Tevfik’in bir dörtlüğü ile cevap vermek istiyorum.

Kime sordumsa seni doğru cevap vermediler;
Kimi hırsız, kimi alçak, kimi deyyus! dediler…
Künyeni almak için, partiye ettim telefon:
Bizdeki kayda göre, şimdi o meb’us dediler!..