BESMELE DER ÇALAR İDİK BESMELE DER SÖVER OLDUK

Meselemiz her işin kapısını açan şey nedir sorusuna cevap aramaktır. Bilenler bilir, Hacivat karagöz neden öldürüldü filminde Nurettin Pervane diye bir vezir var idi. Bu vezir şöyle diyordu;

Fars illerinde öyle bir icat vardır ki her kapıyı açar,

Açamadığı hiçbir kapı yoktur.

Her kim işi devlete düşer ise onu kullanır, işini erken halletmek ister ise onunla iş görür,

Onun karşısında hiçbir kapı yoktur ki kapalı kalsın,  ne ola ki o diyenlere hemen cevabını verir

“RÜŞVET”

Bilirsiniz işte. Hani bizim adını değiştirdiğimiz ama her çağda olan o sistem.

Osmanlıda bohça diyordular buna

Değişen tek şey adı ya da miktarı idi.

Değişmeyen tek gerçek ise içeriği idi. Ama artık Türkiye’de o bile değişime karşı duramadı. O bile değişti.

Alanlar doyum noktasına ulaştı.

Üstekiler alttan yetişenlerin de rüşvet almasına izin vermiyorlar, gün gelir de kendi tahtlarını sallarlar diye,

Eskinin rüşvetçileri şimdinin namuslu emeklisi oldu, ama sistem değişmedi. Babadan oğula miras kaldı pek çok değer.Her şey değişirken rüşvet sabit mi kaldı.  Kalmadı esasında artık Rüşvetin yerini yeni bir metot aldı.

Artık rüşvet ile iş gördüremez olduk efendiler. Miktarı önemli değil, cinsi hiç önemli değil.

Cinsi diyorum çünkü rüşvet para ile olmaz. Herkesin bir açığı vardır. Kimisi parayı sever para verirsin, Kimisi tatili sever, kimi kadın sever kimi bir kahveye tav olur son zamanların modası ise şantaj oldu.

Günümüzde iş yaptırmanın yolu ise “KÜFÜR “

Boşuna dememişler işkembesi geniş adam bir bardak su ile yetinmez diye. Rüşvet alanda bir kere diye başlar ama işkembeyi doldurur sonunda. Doldurur doldurur ve doldurur. Doyum noktasına geldiği zaman ise artık tek sıkıntısı kaybetme korkusudur. Malı kaybetme ya da canı kaybetme korkusu. Kimseye ilişmek istemezler. En ufak bir huzursuzluk bile onları rahatsız eder. O yüzden kimseyi kızdırmak istemezler.  Gözü dönmüş bir adamın yapabileceği işler de bellidir zaten.

Artık kurum kapısından girer girmez sövmeye başlayacağız. Farkına vardım ki sövdükçe küfrettikçe insanlar sana saygı duyuyorlar. İnsanlar senden çekiniyorlar.

Nüfus dairesinin sayamadığı aile fertlerini küfürlerin içerisinde bulabilirsiniz. Öyle ki detaylı sövenler var. İşin mahiyetine ve söylenen kişiye göre değişiyor küfrün cinsi.

Mesele iktidardaki bir partinin il başkanına söverken başka, Belediye reisine söverken başka vekile başka. Hele birde muhalefete sövmek yok mu o bambaşka. Adeta tarih dersi gibi.

 Büyük başlara edilen küfürler kitaplara konu olacak cinsten, sıradan devlet memurlarına ise daha ziyade akrabalık bağları üzerinden sövülüyor. Küçükbaşın küfür’ü küçük oluyor.

Ha bu arada “Ağaya Zaten beleş”

Mesleklerin bile sövmesi ayrı. Hâkimi ayrı söver, savcısı ayrı söver, müdürü bir başka küfreder. Vekil başkan, idari amir onların sövmeleri biraz daha naiftir.  “ Aba altından sopa gösterir gibi” söverler.

Memurun hali yine harap. Gariban memur düm düz söver. Ne yapsın adamın kelimesi yetmiyor fazlasına. Yetse dahi amirinden fazla sövemiyor. Amirinin sövdüğü üst limitin üstüne çıkamıyor.

Evvel bize anlatır idiler her işe bismillah diyerek başla diye. Artık unutulur oldu. Besmelenin yerini kötü söz aldı. Kötü söze başlamadan bile besmele şart oldu. Gerçi elimizde göremedik parayı, göremediğimiz için ona bile sövdük

Hülasa işiniz hallolmuyor ise sizde ufaktan başlayın sövmeye. Ama kelimeleri dikkatli seçin. Yoksa başınız çok ama çok ağrır efendiler…

                                               “Birine sordum ne verdin hüccet için kadıya

                                               Dedi beş batman yağ ile bir tulum peyniredir”