BATUM RÜYASI

Bu güne değin Batum’a gitmemiştim. Kısmen oldu, tüm gazete çalışan arkadaşlarımla birlikte havanın yağışlı olmasına rağmen, Cumartesi günü gitmek kısmet oldu.

Öncelikle haftanın yorgunluğu dolayısıyla gidip gitmeme de kararsızdım ama iyi ki gitmişim. Fakat bir bakıma gittiğime üzüldüğümü de belirtmek istiyorum.

Filmlerde olur, izleyenleriniz bilir, bir zaman tünelinden geçersiniz, apayrı bir dünya ile karşılaşırsınız. Herkes mutlu, herkes işinde gücünde. Cadde ve sokakları tertemiz. Sağdan gidenler sağ kaldırımda, soldan gidenler sol kaldırımda. Kaldırımlarda sebze kasaları yok, çay içmek için kaldırımlara atılmış oturaklar da bulamazsınız. Birbirine paralel yapılmış sokaklar.

Bir türkümüz vardır, hatırlarsınız, “Ben giderim Batum’a, Batum’un batağına”

Öyleymiş de. Yedi yıl öncesine kadar Batum bir bataklıkmış.

Bir bataklıktan, modern ve çağdaş bir kent kurulmuş. Gözlerime inanamadım. Bir bataklık yedi yılda nasıl bu duruma getirilmiş?

Ekibimizle birlikte bir balık lokantasında yemeğimizi yedik.  Garsonların tümü bayan. Şef garson papyon kravatlı. Masada yemek yediğimiz sırada tabaklarımız üç kez değiştirildi.

Yemek de çok güzeldi, gördüğümüz hizmet de.  Sadece siparişini verdiğiniz balığın kızartılmasını bekliyorsunuz. Kızartılmış balık kokusu bile yok. Benzer bir balık lokantasında balık yediğinizde, sizi sokakta gören arkadaşınız, “Sen balık mı yedin?” sorusuyla karşılaşırsınız.

Yağışlı olmasına karşın Batum’u gezmek istedik. Öyle de oldu.

Sürekli yağmur olmasına karşın yoldan geçen araçlar üzerinize su sıçratmıyor. Çünkü çukur yok. Çünkü araçlar 40 kilometrenin üzerinde hız yapmıyorlarmış. Yaya geçişi işareti olmamasına karşın araç sürücüleri yayalara karşı öyle saygılılar ki, durup sizin geçişinizi bekliyorlar.

Cadde ve sokaklarda bırakınız bir pet şişeyi, sigara izmariti bile göremiyorsunuz Batum’un cadde ve sokaklarında.. Kaldırımlarda kasa da yok, oturak atıp çay içenler de. 

İnanınız, ben ağzımı açarak izlemek zorunda kaldım, o dev gökdelenleri, adalet sarayını, kuleleri, heykelleri. Adalet sarayının sadece 30 katını sayabildik. Daha yukarısını saymaya dayanamadım. Yedi yılda bir bataklık bu hale nasıl getirildi, diye insan soruyor kendi kendine. Biz 20 yıldır Süleymaniye Mahallesi’ne doğru dürüst bir çivi çakamamışız. Gürcüler, bir bataklığı 7 yılda nasıl bu hale getirdi, sorusunu sormadan edemiyorsunuz. Uzaydan mı geldi bu mimari? 

Türk Konsolosluğunun önünde hatıra fotoğrafı çektirdik tüm arkadaşlarımızla. Modern ve kent mimarisi uygun çağdaş bir yapı.  Hele bir ters yapı var ki herkesin görmesi gereken bir eser. Binanın çatısı temelde, zemin çatıda.

Ayrılmak istemiyoruz Batum’dan. Batum’a daha önceleri giden arkadaşım, “Ben çok sık gittim geldim Batum’a. Gerçekten bir bataklıktı burası.”

İnanın Batum’u anlatacak kelime bulmakta zorlanıyorum. Gürcüler 7 yılda çağdaş, modern ve daha da önemlisi izlemekten gözlerini alamayacağı ve ilk kez gidenleri hayrette bırakacak bir mimari yapı uygulamışlar.

Akşam oluyor. Ayrı bir zaman tünelinden geçiyorsunuz.  Batum’un ışıkları yavaş yavaş yanmaya başlıyor. Batum pırıl pırıl. Ayrılmak istemiyorsunuz Batum’dan ama zaman tünelinde saatler doldu. Dönüyorsunuz.

Anlatılacak çok çok daha güzellikler var ama gelecek zaman tüneline bırakmak gerek.

Sadece şunu söylemek istiyorum, bizi bu güne kadar yönetenler, yönetime talip olanlar ve halen yönetenler, eğer gitmediyseniz Batum’a lütfen gidiniz.

Modern ve çağdaş bir kent nasıl kurulur sorunuz, araştırınız.

Gittiğime pişmanım, bir yanda 7 yılda modern ve çağdaş bir kent kuran Gürcüler, bir yanda 3 bin yıllık tarihi geçmişi olan Gümüşhane. İyi ki bir Karaca Mağaramız var. 20 yıldır, birkaç çividen başka çivi çakmadığımız Süleymaniye Mahallesi.

Gidiniz şu Batum’a.

İyi haftalar dileğiyle.