BİR KABAK ve BİR ZENCİ HİKÂYESİ

Gelmesi muhtemel olan sonu düşünerek, ilk günden itibaren her hareketi son gelecek anın hesabıyla yapmak akıllı insan olmanın bir gereği olmalı.

            Hayat denilen değişken ve kaygan zeminde atılan her adımın iyi hesaplanması çok önemlidir.

            Herkese yetecek kadar büyük olan bu dünyada kimseyi kırmadan, rahatsız etmeden yaşamak… Kavgadan, kinden, düşmanlıktan uzak yaşamak… “Yaratılanı hoş görmek Yaratandan ötürü” mantığını her zaman hayat rehberi edinmek çok önemlidir.

            “Mazlum ahı” almadan yaşayabilmek ise, herkese nasip olmayan bir önemli şans…

*     *      *

Bir Kabak Hikâyesi;

            Alçak gönüllü, mütevazi bir Anadolu genci tıraş olmak için berber salonuna gider.  Berberden saçlarını iyice kısaltmasını, hatta gerekirse usturaya vurmasını ister. Berber de çevresinde sevilip sayılan bu gencin isteğini yerine getirmek üzere hemen işe koyuluverir.

            Tıraş başlamıştır, delikanlının saçları usturanın altında kaybolurken içeriye kabadayılığı ile tanınan başka bir genç girer. İçeri girer girmez de, berberin tıraş ettiği gence bağırıp çağırmaya başlar. Hatta daha da ileri giderek gencin usturalanmış ensesine bir tokat vurarak ; “kalk ulan kabak, ben tıraş olacağım…” diye hakaret eder. Tıraş olan genç, bir tatsızlık çıkmaması için yarı tıraşlı halde koltuktan kalkarak kenara çekilir.  Kabadayı ise,  bağırıp çağırmaya devam ederek koltuğa oturup berberin kendini tıraş etmesini ister. Hakaretlerini tıraş boyunca da sürdürür.

            Kendisine yapılan hakaretlere hiç karşılık vermeyen genç, sabreder. Derken, kabadayının tıraşı biter ve berber salonundan yine, “kabağa gününü gösterdim…” naraları atarak çıkar, gider…

            Berberle, tıraşı yarım kalan genç, kabadayının ardından şaşkın şaşkın bakarken, caddenin ortasında sallanarak yürüyüp yine nara atmaya devam eden kabadayıya, hızla gelen bir otomobil çarpar ve kabadayı ölür. Her şey bir iki dakika içinde olup bitmiştir. Berber de, tıraş olmayı bekleyen genç de şaşkındır…

            Gördüğü manzara karşısında ne yapacağını bilmeyen berber, yanındaki  saçı yarı tıraşlı gence dönerek, onun beddua etmiş olabileceğini ve bu bedduanın sonucu olarak kabadayının ölmüş olabileceğini düşünüp; “Biraz fazla olmadı mı!..” diye mırıldanır. Berberin bu sözü ne maksatla kendisine söylediğini anlayan genç ise; “Ben onun bana yaptıklarına hiç üzülmedim. Beddua bile etmedim, ama ihtimaldir ki o, hakaret ettiği kabağın sahibini kızdırmışa benziyor…” cevabını verir.

*     *      *

Gelelim Zenci Hikâyemize;

         Karşılaştığı siyahî zenci kadını görüp dudak büken ve aşağılayıcı bakışlar fırlatan beyazî  kadına, o siyahî zenci kadının söyledikleri çok önemlidir. “Hayrola diyor, boyayı mı beğenmedin, yoksa boyacıyı mı?...”

*     *      *

            Bu hikâyelerde de olduğu gibi, hayatta başımıza gelen pek çok olayda “sırlar âlemi” nin sırlarını görmek veya hissetmek mümkündür.

İnsanlara iyi muamele etmek, onları hor görmemek, aşağılamamak, hele hele mazlumiyet özellikli insanlara zulüm yapmamak çok önemlidir.

Zulüm; dar anlamda anlaşıldığı gibi sadece bedeni bir eziyet değildir. İnsanlara bir aşağılayıcı bakış, bir hor görme ve adaletsizlik de zulmün bir başka çeşididir.

•             Erzurumlu İbrahim Hakkı Hazretleri’nin bir beyti ile tamamlayalım:

                                   Harabat ehlini hor görme Şakir

                                      Defineye malik viraneler var…