YÜREK

Kayseri’de “Uluslararası Öğrenci Buluşması” gerçekleşti. Ben de katıldım. 3 gün süren bu etkinlik birçok açıdan mihenk taşıydı. Ama bir husus önemliydi. O da:

***

İlk gün yurtdışından gelen kardeşlerimizi karşıladık teker teker. Kimini otogarda, kimini havalimanında kimini ise dernek binamızda karşıladık. Her biri farklı yerlerden, farklı ülkelerden hatta farklı kıtalardan gelmişlerdi. Tacikistan’dan Filistin’e, Gana’dan Makedonya’ya, Bosna’dan Tanzanya’ya… 22 ülke… Siyahından beyazına, sarışınından çekik gözlüsüne… 100’den fazla öğrenci… Hepsi de ülkemizde okuyan dimağlardı. Bir yandan bunca insanı karşılarken, bir yandan kalacakları yurtlarına, odalarına götürüyorduk.

İlk gece bir yandan kalacak yerlerini belirlerken bir yandan da sanki yıllarca görüşmemiş, aynı anadan babadan olma iki kardeş gibi hasretle, özlemle koyu bir sohbet alıp götürüyordu bizi. Odasında ziyaret ettiğim şahsiyetlerin yüzünde ilk önce inceden bir tebessüm oluştuğu gibi, sonra tatlı bir eda ile sürdürdüğüm muhabbetle gibi “Yarın görüşürüz.” dediğim anda sanki bir hüzün beliriyordu. İnanılmaz bir atmosferdi… Siyahı beyaza bir şeyler anlatıyor, Türk Suriyeli kardeşine çay ikram ediyordu.

Sabah oldu, program başladı. Aralarda da aynı durum söz konusuydu. Herkes alabildiğince naif, kibar ve hassastı. Herkes birbiriyle muhabbet halinde ve tebessüm halindeydi. Sanki yıllardır bu anı bekler gibi herkes bir coşkuyla diyaloglara giriyordu. Cep telefonları çıkartılmış telefon numaraları birbirine veriliyordu. Hatıra fotoğrafları çekiliyordu. Bazen iki kişinin ortak konuşabileceği dil yoktu. Türkçe, Arapça, İngilizce çare olamayabiliyordu. O zamanda Mısırlı Ahmet Homıs’in bana dediği o söz devreye giriyordu; “Biz asıl göz göze anlaşırız.” Evet, göz göze anlaştılar. Çünkü yüreklerin, dil/renk/mezhep/sınır/kıta ayrımı yoktur! İşte birleşmek, ümmet olmak bu demekti.

Bizi yıllarca sınır, kıta, mezhep, renk, dil vs. vs. kalıplara sokarak ayrıştıranlar Batının ta kendisiydi. Çünkü zehri, o dünyaya saldı ve tedaviye de mani oluyordu. Ama Hak illa kazanacaktı! Çünkü Allah’ın vaadi bu yöndeydi.

3 günlük kamp benim için çok zevkliydi. Zaman nasıl geçiyor, anlamıyordum. Safların sık tutulması gerektiğini şimdi anladım! Biz yan yana olunca, omuz omuza olunca mücadele ve dava, huşu işinde geçiyor! Tüm misafirlerimiz bu bilincin farkındaydı ve sık sık aralarında “Küresel İslam Hareketinin” ehemmiyetini tembihliyorlardı. Birlikte olmalıyız diyorlardı. Emperyalistlerin bizlere yaşattığı tüm baskı ve zulümler ancak bu yönde aşılabilir. Küresel İslam Hareketi… Tüm coğrafyalarda, tüm ümmet… Tek hedef; emperyalizm… Mısır’ın bugünkü halinin sebebi, Suriye’nin sebebi, Irak’ın, Mynmaar’ın, Doğu Türkistan’ın, Balkan Müslümanlarının, Kafkasların ve Afrika’nın yaşadığı tüm sıkıntıların kaynağı tektir. Batı!

Yazının devamına haftaya işleyelim inşallah…