YAZMASAM OLMAZ

Aşağıda okuyacağınız yazı esasında yazmak isteyip de yazamadığımdan dolayı yazmak durumunda kaldığım bir yazıdır.

***

Hayatım Gümüşhane’de geçti. Kısa aralıkların dışında 40 yılım Gümüşhane’nin ara sokaklarında, dar caddelerinde geçti. Yürünemeyecek kaldırımlarında yürüdüm. (gerçi şimdi bile rahat yürünebilecek geniş kaldırımlarımız olmadı.) Şimdilerde yerine Gençlik merkezi yapılan eski stadyumda, 23 Nisanlar 19 Mayıslarda elimde flamalı günlerim oldu. 15 Şubat caddesinin tamamen bahçeli evlerinin arasında geçen çocukluğum, ilk gençlik günlerimin anısı hala taptaze. Harşit çayında, yazın en kurak anında şuan ki Kültür Müdürlüğünün köprüsünden dik tepe atlayarak yüzerdik. Cumhuriyet caddesinden Hasanbey caddesine çıkan o dik yolda aylarca kızak kayardık… Şimdimi?

***

Şimdilerde zor zamanlardan geçiyoruz. Zaman hızla geçiyor ve zamanın akışına dur diyecek henüz bir irade yok. İnsan dünyaya gelmekliği ile beraber zamanın hızına karışıyor. O hız ki içine aldığı her şeyi değiştiriyor/ dönüştürüyor. Pırıl pırıl yeni doğan bir çocuğu kendi içinde büyütüyor ve tanınmayacak bir buruşukluğa sokuyor. Ve sonunda ipini çekiyor. Yüzyıl uyuyan bir insana Allah, ne kadar uyuduğunu sorduğunda o insan; bir gün ya da bir günden biraz fazla cevabını veriyor.  

AYDINI OLMAYAN BİR GÜMÜŞHANE

“Gümüşhane değişimin neresinde?” Bu soruyu sormadan önce Gümüşhane’de ”yerel basın ve kalemleri değişimin neresinde?” Bu ikinci soruya doğru cevap bulamadığımızda, birinci sorunun cevabını bilemeyiz.

            Bana öyle geliyor ki; Gümüşhane’nin “değişememesinin!” önündeki en büyük mesele, değişime öncü olabilecek “aydın kalemlerinin” olmaması…

Bu kentin değişiminin öncüsü olabilecek “basın ve kalemleridir.” Küçük ve şahsi hesaplar yüzünden şimdiye kadar bunu başarabilen, yani, “değişimin öncüsü” olabilecek kalemleri çıkmadı, çıkarılamadı.

“Bir şehir aydını varsa şehir’dir ancak…”

Haftanın dipnotu:

Hay bin kunduz. Çünkü adam önemli bir mevkide ya. Yoksa normal şartlarda boş teneke. Bunlar çok önemli değil. Ne var ki Facede o beğenenler arasında bir isim öyle dikkat çekici geldi ki bana, adam adına başımızı giyotine koyduk ve birçok zararlar gördük. Onun için o kadar fikri mücadele vermemize rağmen başkalarına değil kendime ait bir paylaşımı tek bir defa beğenmezken, (umursadığımdan değil )ona hiçbir faydası olmayan ve olmayacak ve hatta çevresi ile hiçte aralarının hoş olmadığı birinin başkalarına ait paylaşımını beğen yapması, üzerinde eğreti duran nicelik vasfının bir kez daha ne kadar basit olduğunu görmemi sağladı.