TERÖRÜN ÖTEKİ YÜZÜ !

Kırk yılı aşkın bir süredir terörle uğraşıyoruz. Söylenmemiş bir söz, yapılmamış bir kınama, yazılmamış bir yazı, edilmemiş bir lanet kalmadı. Bıçağın kemiğe dayandığını söyleyen; altı tane cumhurbaşkanı, onbir tane başbakan, onbeş tane genelkurmay başkanı gördük. O tarihten bu yana binlerce de milletvekili gelip geçti.Elli binin üzerinde insanımızı ise teröre kurban verdik.  

Dahası, bu uğurda memleketimizi ikiye katlayabilecek bir zenginliği harcadık. İnsanın değerinin yanında, bu maddi kayıplar bir anlam ifade etmese de yinede manevi gelişmemizin önündeki en büyük engel oldu. Dünya, demokrasinin nimetlerinden faydalanırken, biz güvenlik gerekçesiyle birçok özgürlükten mahrum kaldık.Yine terörü besleyenler bir taşla birkaç kuş birden vururken, bizler her türlü kaybı yaşadık ve hala da yaşamaya devam ediyoruz. Ne kadar daha yaşayacağımızıda bilen yok. 

Türkiye, medeni ülkeler arasında yerini sağlamlaştırmak için her  hamle yaptığında ,hızla geri çevrildi.İçerdeki savaşını bitirmek bir yana dışarıdada savaşan bir ülke konumuna getirildi.

Tabiki,terör ve terör eylemleri, ona maruz kalanlar açısından da tarifi zor acılara ve travmalara sebep oldu. Bu travma kişilerin aileleri, akrabaları ve yakın çevrelerine de sirayet ederek genişledi ve en nihayetinde bütün toplumda derin etkiler bıraktı.

Bu arada şehit annelerinin yüreğine ateş düşüren ve yıllardır sürüp giden bu yangının nedenlerini araştırırken onun, ıskaladığımız ve göremediğimiz “öteki yüzünü” de okuyamadık. Terör, bazen bölge halkı arasına karışmış masum bir vatandaş gibi,bazen bölgedeki bir esnaf, bir köylü, bir çoban gibi olabileceğini göremedik.Bazen ABD’nin Beyaz Sarayı’nda bir adam, bazen bir CIA ajanı, bazen Pentagon’da bir asker, bazen bir AB delegesi, bazen Alman, bazen Fransız, bazen Danimarkalı, bazen İsrail’li bir  devlet ya da siyaset adamı … Bazen Misak-ı Milli sınırlarını çizen TBMM’nde BDP’li bir milletvekili …Bazen de hiç ummadığımız, aklımızın ucundan bile geçmeyen, terörle yanyana koyamadığımız birilerinin bu işe bulaştıklarını geç anladık.

Geldiğimiz bu noktada terörü;Fetö,Deaş,Işid, Pkk,Tak (vs.)kimin yaptığının da önemi yoktu.Bu örgütlerin arkasındaki büyük güçlerin kim olduğunun önemi vardı. Acı veren tarafı ise mücadele ettiğimiz bu örgütlere, hertürlü maddi manevi, istihbarat,loziştik,silah,cephane vs. yardımı yapan ülkelerin  bizim müttefiğimiz ve sözde dostumuz olan ülkeler olmasıydı. 

Son İstanbul ve Kayseri’deki terör faaliyetleri ve toplamda kaybedilen 58 vatandaşımız,Türkiye’nin terörle  mücadelesi ve alınan önlemlerle ilgili tartışmaları da gündeme getirdi.Zira,Türk Silahlı Kuvvetleri, Türk Polis Teşkilatı, MİT gibi devletin tüm güvenlik birimlerinin vermiş olduğu  “ silahlı mücadele” terörle mücadelenin sadece bir boyutunu oluşturuyordu. Oysa, terör ve terörizme karşı ‘kesin çözüm’ için silahlı mücadele, siyasi, sosyal, ekonomik ve diplomatik mücadeleler ile de desteklenmeliydi.

Sonuçta,özellikle son bir yılda büyük acılarla yüzleştik. Ancak, kanlı terörün bu yıldırma ve bıktırma taktiği  karşısında elbette dimdik ayakta kalacağız.Yılmak, yıkılmak, kabullenmek ancak lanet olası terörü sevindirecektir. Böyle bir yanlışa asla düşmemeliyiz. Selam ve Sevgiler…