ŞEHRİMİZİN EKSİK HAYVAN MERHAMETİ

Geçtiğimiz Pazar akşamı Simit Sarayı’nda  çayını yudumlayan çocuk, genç,yaşlı hepimiz…

Her geçtiğimizde tebessümle baktığımız o minik yavrulardan birinin kavşakta nasıl can çekiştiğine birlikte şahit olduk…

Kırmızı aracın, yavru köpeğe çarptığını fark etmesine rağmen insani ve vicdani sorumluluğunu da geride bırakarak nasıl uzaklaştığını birlikte seyrettik…

Kanlar içinde kalan yavruyu kucaklayarak yol kenarına kaldıran vatandaşa birlikte “helal olsun” dedik…

Ve birileri bir şeyi yanlış iletmiş ya da çok yanlış anlaşılmış olmalı ki; Sayın Belediyemiz yetkilileri olay yerine temizlik görevlilerini göndermişler…  Hayır Efendim! Bizler ; “çöp var, kaldırın” demedik,  “can var, acıyor” dedik.

Yavrusunun cansız bedeni gözleri önünde çöp konteynerine atılan masum bir hayvanın sessiz haykırışını duymak istemedik…

Gerçekten hayvanların barınmasına ve korunmasına yönelik samimice davranışlar sergileyen bir belediye hizmeti görmek istedik. Acımasız ve zalimce olmasın istedik, usulüne uygun insancıl olsun ,şefkat sunsun istedik.

Çevre, biz insanların  olduğu kadar diğer canlıların da yaşam alanıdır. Vatandaşlar bir yere kadar yardım edebilir ancak belediyeler bu konuda hassasiyetle çalışmalıdır. Şehir merkezindeki hayvanların sağlıklı bir şekilde yaşayabilmesi ve insanlar için tehlike yaratmaması hususunda  koruyucu önlemler almalı, hayvan hastaneleri oluşturulmalı ve etkinliği artırılmalıdır. Yine sürücüler, hayvanların zarar gördüğü trafik kazalarında, onları yol ortasında bırakmak yerine , yaşayıp yaşamadığını kontrol edip veterinere ulaştırmalıdır. Sürücülerin maddi çekincelerine karşın , muayene masrafları yeni düzenlemeler ile trafik sigortası tarafından karşılanmaktadır. Ancak her şeyden önemlisi  hayvanların da yaşam haklarının olduğunun farkına varılması ve merhamet duygumuzun sağlıklı olarak hayatta kalabilmesidir. Çünkü biz insanların hayvanlara karşı merhameti, aslında onların can güvencesidir.

Bilinçsizce çizilen bu acı manzarayı yetişkin bir insan bile hazmedemez iken, üç yaşındaki bir çocuğun hafızasında kalanları siz hayal edin…