SABIR VE HOŞGÖRÜ

Cerrahın telefonu çalar, arayan hastane sekreteridir.

“Buyurun sizi dinliyorum. “

“Sayın hekim, ağır hasta var, acele bütün işinizi bırakın gelin.”

“Geliyorum” deyip hekim telaşla yola düştü.

Hekimi hastanede hastanın babası hışımla karşıladı:

“Benim oğlum ölüm döşeğinde, ne için bu kadar geç kaldınız? Sizin kendi oğlunuz olsaydı yine böyle yapar mıydınız? “

Cerrah gülümsedi:

“Bana haber verilir verilmez acelece geldim. Bir de unutmayın ki, hayat ve ölüm Allah'ın elindedir.”

 Cerrah ameliyat odasına dahil oldu. Ameliyat iki saat sürdü. Cerrah odadan çıkıp koridordaki babanın yanından sakince geçip gitti.

Ardından yardımcı hekim çıktı. Babaya “oğlunuz yaşayacak” dedi.

Baba bir an sevindi, sonra yine hiddetlenip:

“Bu cerrah çok kötü ve insafsız bir adam. Ne vardı yani, çıkarken bana iyi haberi o verseydi?”

 Yardımcı hekimin gözleri doldu ve adamı hayatı boyunca pişmanlığa sevk edecek olan şu cevabı verdi:

“Cerrah çok güzel insandır. Onun oğlu otomobil kazasında bugün vefat etti. Biz onu defin merasiminden çağırdık. Oğlunun defin merasimini yapamadan sizin oğlunuzun şifasına vesile olmak için hastaneye geldi...”

Hastası olan her insanın sabırsız olmasını doğal karşılamak gerekir. Ancak, her zaman söylenen çok güzel bir atasözümüz vardır, “Sabır en iyi ilaçtır”

Herkesin aynı sabrı gösterememesi nedeniyle sağlık çalışanlarının uğradığı şiddeti duyuyoruz. Nice sağlık çalışanlarının öldürüldüğü, yaralandığı, hakarete uğradığı bu güzel ülkemizde ne yazık ki sağlık çalışanın da bir insan olduğunu zaman zaman unutuyoruz.

Oğlunun defin merasimini bırakarak hastaneye koşan tıpkı o cerrah gibi.

“Hipokrat” yemini etmiş bir doktorun tek amacı vardır, hastasını iyi etmek, onu bir an önce sağlığına kavuşturmaktır. Hastasının sağlığına kavuştuğunu görünce duyduğu mutluluk, en az o hasta ailesinin duyduğu mutluluktan daha az değildir.

Tüm sağlık çalışanları da öyledir. Ebesiyle, hemşiresiyle, sağlık memuru ile…

Sağlık çalışanlarına karşı hoşgörüyü asla eksik etmemeliyiz.

İyi haftalar dileğiyle.