Kendisini Boş Kaşıkla Avutup, Misafirini Tok Edenler

Ebu Hüreyre Hazretleri’nden nakledilen bir rivâyete göre: "Bir gün Hz. Peygamber'in (a.s.v.)huzuruna bir adam geldi. Açlıktan takatinin kesildiğini söyledi. Resûlullah Efendimiz, hanımlarına bu adama bir şeyler vermeleri için haber gönderdi. Hanımları evlerinde sudan başka bir şey bulunmadığını söyleyince Rasûl-i Ekrem (a.s.v.):"-Bu gece bu adamı kim misafir edecek?" dedi.

            Bunun üzerine Ensâr'dan biri: (Ebu Talha olduğu rivayet edilmektedir)-Ya Resûlallah, ben misafir ederim, dedi ve misafiri evine götürdü. Evde hanımına yiyecek bir şey bulunup bulunmadığını sordu. Hanımı da yalnız çocukların yiyeceği kadar bir şey bulunduğunu söyledi.

            O da:"-Öyleyse onları bir şeyle avut, sofraya gelmek isterlerse uyut. Misafirimiz eve gelince lambayı söndür, ona kendimizi de yiyormuş gibi gösterelim," dedi. Sofraya oturdular. Misafir karnını doyurdu. Kendileri karanlıkta yiyormuş gibi davrandılar, kaşıklarını sofraya boş uzatıp, geriye boş çevirdiler ve aç yattılar...”

            Sabah olunca ev sahibi, Peygamberimiz (a.s.v.)'ın yanına gitti. Resûlullah ona:"Bu gece misafirinize karşı yaptığınız davranıştan Allah razı oldu." buyurdu.

            Riyâzü's-Salihîn, Buhari,Müslim gibi önemli hadis kaynakları Haşir Suresi’nin 9. Ayetinin bu olay üzerine nazil olduğunu yazmaktadırlar. Ayet-i Kerime’nin meali şöyledir:  "Muhâcirlerden önce, Medine'yi yurt ve iman evi edinenler, kendilerine hicret edip gelenlere saygı beslerler. Onlara verilen şeylerden dolayı nefislerinde bir kaygı duymazlar. Kendileri ihtiyaç içinde olsalar bile, başkalarını kendi öz canlarına tercih ederler.”

***********

            Dün, Peygamberimizin (a.s.v.) tavsiyesi ile misafirini doyurup kendileri aç kalan Sahabelerin bu davranışını bugün bizler de örnek almak zorundayız.

            Dün, belki sadece midesi aç misafirler vardı, bugün ise hem midesi, hem kalbi, hem  ruhu aç misafirler var.

            Dünün midesi aç misafirinin sadece cesedi açlıktan kaynaklı olarak sıkıntı çekerken, bugünün ruhu ve kalbi aç insanının, ebediyeti kaybetme endişesi var.

            Elinde bulunan bir parça çorbasını misafirine ikram edip, kendi aç kalan sahabe efendilerimizin ve sahabe validelerimizin o önemli özelliğini biz bugünün şartlarında nasıl uygulamalıyız?

            Öncelikle Allah rızası için fakirlere yardım edip, onların kötü yollara düşmesini engellemeliyiz.

            Allah’ı, Peygamber’i, Ahireti, ibadeti, namazı diğer insanlara anlatmak için paramızdan, zamanımızdan, dünyevi işlerimizden feragat edip, muhtaç insanlara bu değerleri anlatabilmeliyiz. Bugün herhalde en önemli misafirlik ve feragat örneklerinden birisi budur.

            Allah rızasının geçtiği her yerde, öncelikle boş kaşıkla karanlıkta yemek sofrasında oturup, yemek yemeden kalkan o sahabe efendimiz ve validelerimizi hatırlayabilmeliyiz.

            En önemlisi de, kendimizi kendimize misafir ederek, kulluk vaktinde, namaz vaktinde dünya kaşıklarının, dünya arzularının içini boşaltabilmeliyiz.

            Karnı aç olanlardan çok kalbi ve ruhu aç olanların bol olduğu bir zaman diliminde yaşıyoruz. Allah’ı, Onun peygamberini, helal ve haramı anlatacağımız o kadar çok aile ferdimiz (başta kendimiz), akrabamız, komşumuz var ki, bu insanları misafir edip, onlara güzellikleri anlatmak zorundayız. Onlara mana yemekleri yedirmek zorundayız.

            Cebimizde bulunan üç - beş kuruşumuzu; önce kendi okumamız, daha sonrada aile bireylerimiz ve çevremizdeki insanların okuması için bir kitaba verebiliyor muyuz?

            “Boş kaşık” olayından çıkardığımız dersleri yazmaya çalıştık. Siz değerli okuyucularımız bu yazımıza istedikleri kadar paragraf ekleyebilirler…

            Güzel günler dileğiyle…