KENDİ ELİMİZ İLE SATTIK

Gökyüzünde yapılmış sonrada yeryüzüne mihrap diye indirilmiş İslam âleminin ilk kıblesi Kudüs. Nice imparatorlara taç giydiren nicesinin tacına sebep olan Kudüs. Hz. Ömer ile bizlere alçak gönüllü Selahaddin ile hür olmayı Yavuz ile dik olmayı öğreten Kudüs. Hz. Peygamberin kutlu miracını gören o mübarek ayakların değdiği Kudüs. Uğrana tam 9 sefer düzenlenen tüm Hristiyan âleminin kin ve nefretini İslam âlemine dökmesine sebep olan Kudüs. Milyonlarca şehidi bağrında yatıran Kudüs. Asrın tüm zulmüne rağmen başını dik tutmaya çalışan Kudüs.   

Sana söylenecek o kadar söz sana yazılacak sayfalar dolusu duygular var ki anlatmak ya da ifade etmek ile tamamlanamaz senin mana âlemindeki yerin. Bir tarihçi olarak senin konumunu değerlendirirken tarafsız bakmam icap edebilir. Lakin ben seni değerlendirirken tüm insanı vasıflarımı bir kenara bırakıp sana rahmet kapısından bakamıyorsam neye yarar bendeki ilim. Ben senin o ağlayan duvarlarına her şeye rağmen başı dik olan Mescit-i Aksa’ ya yarın mahşerde nasıl hesap veririm. Niye böyle mahzun bakmaktasın bizlere. Âlemin sesliliği nedendir bilir misin ? Hani seni korumakla mükellef bizlerin neden sana karşı böylesi sessiz kaldığını bilir misin?

Eğdik başımızı. Tüm çağlara meydan okuyan, senin varoluş sebebin ile aynı sebebe hizmet eden bizler eğdik başımızı. Asırlardır mücadele ettiğimiz küfür ehli, fitne erleri evlerimize kadar girdiler. Biz farkında olmadan usul usul yavaş yavaş sessizce aramıza sızdılar. Biz inandığımız gibi yaşarken bu hayatta, öylesine tohumlar saçtılar ki içimize yaşadığımız gibi inanmaya başladık. Biz o küfür ehlinden ilim irfan medeniyeti dediğimiz batı medeniyetinden gerekli olanları değil gereksiz olan her ne kadar şey varsa aldık ve en has değerlerimiz haline getirdik. İnandığı değerler için beş lira harcamayı göze alamayan Müslüman, toplumda yer edinmek için beş bin liralık telefon alıyor. Şahsi zevklerimiz için harcadığımızın yarısını Allah yolunda harcamaktan aciz haldeyiz. Sen bizim ilk kıblemizsin namusumuzsun diye herkes ortalığı inletiyor lakin seni gören kişi sayısı yılda on bini geçmiyor. Bu nasıl namus ki sahipsiz kalmış. Her şeye para bulan Müslüman namusunu muhafaza için değil, bir kez görebilmek için bile para bulamıyor. Bölük pörçük bir haldeyiz. Parçalanmış harap düşmüş ayağa kalması zor bir halde. Sen hüzünlü ağlamaktasın da o kutsal Mekke ve Medine farklı mı zannedersin. Küfrün en derin hançerini benim Beytullah’ıma sokmuşlar ses çıkartamıyor kimse. Öyle bir tefrika ki bu İslam âlemi küfrün elinde inim inim inliyor. Sokaklara iniyoruz senin için lakin kendimizi kaybetmişiz. Söylesene kendisini kaybeden bir Müslüman İslam için neye yarar. Selahaddin Eyyubi deki o samimiyet ve ihlas Nureddin Zengi deki o cesaret bizde yok ise eğer, senin için gözyaşı dökmemiz neyi değiştirir. Kaç yıl oldu. Tam yüz yıldır küfrün elinde ezilmektesin. Lakin yeni geliyorsun aklımıza. Yüz yıldır küfrün elinde ezilen sen küfre başkent olunca akla geliyorsun. Yine unutulacaksın. Senin için sadece sokaklara iniyor basın açıklamaları veriyor televizyon programlarında senin hatıraların la yaşıyoruz. Ama senin için hiçbir somut adım atamıyoruz. Biz ayetin hükmüne uymuyoruz ki senin elden gidişine ses çıkartalım. Yüce Allah Enfal suresi 39. Ayetinde aynen şöyle buyuruyor;

 “Fitne kalmayıncaya ve dinin hepsi Allah’ın oluncaya kadar onlarla savaşın. Şayet vazgeçecek olurlarsa, şüphesiz Allah, yaptıklarını görendir.”

Peki, biz ne yapıyoruz. Dinin hepsi Allahtan alınıncaya kadar var gücümüz ile savaşıyoruz. İslam’ın içini boşaltıyor sahte gösteriler ile sen savunuyoruz. İçim içim sana yanan bir avuç insan dışında kim var ki. Hani nerde yıldırımlar çakan yağmur yağdıran tövbe kapısını açıp rahmet eşiğinden kulları geçiren şeyhler. Hani nerede Allah’ın kâfirleri ile savaşanlar. Allah’ın dinine sövenler ile dost Allah’ın dinini yüceltenleri terörist ilan ediyoruz biz. Biz ne ediyor ise kendimize ediyoruz. Bu vakitten sonra da başımıza biz bela gelir ise hiç üzülmem. Biz seni kâfire kendi elimiz ile peşkeş çektik. Namusumuz dediğimiz senin gibi bir beldeye eğrelti gelin muamelesi yapıp iyi bir başlık parası ile küfrün koynuna soktuk. Sonra da herkese namus bekçisi kesildik. Rahmetli Akif’in dizeleri ile son verelim.

Bir değil mahvedilen devlet-i islamiyye...                                 
Girdiler aynı siyasetle bütün makbereye.

Girmeden tefrika bir millete, düşman giremez; 
Toplu vurdukça yürekler, onu top sindiremez.

Bırakın eski hükümetleri meydandakiler
Yetişir, şöyle bakıp ibret alan varsa eğer.

İşte Fas, işte Tunus, işte Cezayir, gitti! 
İşte Irak'ı da taksim ediyorlar şimdi...