“İHTİYAR DELİKANLI” OLAY’DA

Sevgili meslektaşım Hüseyin Özgün’ün yerel bir gazetemizde yazmış olduğu “Kelin Merhemi” yazısını iki kez dikkatlice okudum. “İhtiyar delikanlı” benzetmesi, doğrusunu söylemek gerekirse beni çok duygulandırdı. Aslında, Hüseyin bana hep “ehtiyar emice” diye hitap ederdi ama “ihtiyar delikanlı” da kulağa çok hoş geliyor. Teşekkürler Hüseyin.

Böyle bir duygusallıktan sonra meslektaşımın asıl dile getirdiği konuyu önemsemek gerekiyor. Eğer bir ilde hangi meslekte olursa olsun yaprak dökümü başlamışsa devamının da geleceğini beklemek gerekiyor. Bizim meslekte durumu masaya yatırması gereken kurum hiç kuşkusuz Gazeteciler Cemiyeti olmalıydı. Olmadı. Ne yapalım.

Gümüşhane Valisi Sayın Yücel Yavuz, bir toplantıda, “Gümüşhane’de radyo ve televizyonun olması gerektiğini” söylemişler. Toplantıya çağrılmadığım için Sayın Yavuz’un açıklamalarını gazetelerde okudum. Basına açık toplantıların gazetecilere haber verilmemesi de ilimizde bir gelenek haline geldi. Bu konuya ileride değineceğim. Elbette ki radyo ve televizyon kanalının kurulması ilimizin yayın hayatına çok şeyler katacaktır. Bunu canı gönülden istiyoruz ama ne yazık ki basın sektöründe mesleğinin zirvesinde olan arkadaşlarım hazan mevsiminde yaşanan yaprak dökümü gibi bir bir dökülüyor.

Kendi tarihi zenginliğine sahip çıkmayan, kendi doğal güzelliğinin tahrip edilmesinin karşısında “tık” demeyen, en üst makamından en alt makamına kadar, siyasi partilerin, sivil toplum kuruluşlarının,  Gazeteciler Cemiyetinin, Hüseyin Özgün’e, İbrahim Özdemir’e, Şükrü Bulut’a, Ertuğrul Demir’e, Fatih Yeniçeri’ye sahip çıkmasını beklemek, kendimizi aldatmaktan ileriye gitmez.

Özgün’ün ifadesiyle “İhtiyar Delikanlı” bu ilde birçok genci basın sektörüne katmak için çaba göstermiştir. O “İhtiyar” Kelkit’te, Şiran’da, Kürtün’de, Köse’de, hatta ve hatta Gümüşhane merkezde birçok arkadaşını basın sektörü içerisine alarak gücünün yettiğince destek olmuştur. Sadece Gümüşhane’ye değil, o “ihtiyar delikanlı” bu ülkeye aslan gibi bir gazeteci evlat da yetiştirdi. Bilenlere helal olsun, nankörlük yaparak arkamdan konuşanlara ise hakkım haram olsun.

Sayın Özgün, üzülmediğini biliyorum ama yine de söylemeden edemeyeceğim, üzülmedik, üzülmeyeceğiz.

Ben bu ilde etimle, tırnağımla 20 kiloluk sırt çantamla Anadolu Ajansı’nı 3331 metre rakımlı Abdal Musa Tepesi’ne, Yukarı Boğalı köyüne, Beşoba’ya, Babakonağı’na, Bindal’a taşıdım. Tek bir amacım vardı, Anadolu Ajansı’nın bir bürosunu Gümüşhane’ye açmaktı. Ne mutlu bana ki, önümüzdeki günlerde kiralık yer bulunması halinde Anadolu Ajansı’nın bir bürosu ilimize açılacaktır, şimdiden hepimize hayırlı olsun.

Şimdi, hal böyle iken okuyucularımın aklına “neden ayrıldın?” sorusu gelecek. Şunu baştan söyleyeyim, Anadolu Ajansı’ndan kendi isteğimle ayrıldım. Bağlı bulunduğum Anadolu Ajansı Trabzon Bölge Müdürü Sayın Murat Paksoy’un, “ayrılmamam” konusunda ısrarcı olduğunu belirtmek istiyorum.  Ayrılma gerekçemi zamanı geldiğinde açıklayacağım. Gümüşhane Valisi Sayın Yücel Yavuz’un, Belediye Başkanı Sayın Ercan Çimen’in ve tüm kamu kurum ve kuruluşlarının sayın yöneticileri ile vatandaşlarımın bilmesini istiyorum, benim 1 Mayıs tarihinden itibaren Anadolu Ajansı ile herhangi bir bağlantım yoktur.

Şimdi Olay Gazetesi’ndeyim. Bana sahip çıktılar, kucak açtılar. İmtiyaz sahibinden yöneticisine, genel yayın yönetmenine, dizgicisinden muhabirine kadar tüm çalışanlarına teşekkür ediyorum. Onların açtığı sevgi ve saygı dolu kucağı burada anlatmama kelimeler yetmez. Mutluyum, böyle azimli ve genç bir kadronun arasında bulunmaktan.

Son olarak, tüm Gümüşhaneli hemşerilerime bir müjdeyi de vermek istiyorum.

ATV’nin, A Haber’in, A Spor’un temsilciliği de bu hafta içerisinde Gümüşhane’de olacaktır, şimdiden hayırlı olsun.

Güzel günlerde buluşmak dileğiyle iyi haftalar.