Haktan bulamadık deyu kuldan mı arar olduk…

“Adalet herkes için adalet”. Aylar önce adalet ile ilgili bir yazı yazmıştım. Hatırlayanlar bilirler. Bu sözü orada kullanmıştım. Adalet herkes için adalet olmalıdır. Senin için benim için adalet olmaz. Şahsın adaleti hiç olmaz. Esasen her şeyden önce adaletin ne için ya da kaynağında bazı şeyleri anlamak lazımdır.

Gelelim güzel ülkemin adalet kavramı üzerine olan derin yaklaşımı ve kavram ile olan imtihanına. Dilimizden düşürmeyiz hiçbir zaman. Adalet deyince Hz. Ömer’den başlarız lafızlarımıza. Onun adaleti gibi olmasını isteriz hepimiz. Asrımızda herkes bozulmuş adalet yok diye isyan ederiz. Ancak bunu toplumsal olarak mı bireysel olarak mı söylüyoruz bunun ayrımını yapamayız. Fatihten bahsederiz kanunnameleri anlatırız sürekli. Bir sultanın dahi şikayet durumunda kadı huzuruna çıkması gerektiğini savunuruz. Lakin kendimiz bile bu durumdan kaçınırız. Günahı örtmek gibi bir hal türedi bizlerde. Suçumuzu da örtmeye başladık artık.

Birileri adalet için eylem yapabiliyor lakin partisindeki tüm hukuksuzlukları görmeden. Karmaşa o kadar büyük ki insanlar adalet kavramını kitlesel eylemlerde arama derdinleler. Sınırları belli olmayınca mesele böylesi bir şekil alabiliyor. Birileri adam öldürdü diye affedilirken bir başkası baklava çaldı diye affedilebiliyor. Vatana ihanetin bedeli bir başka ihanet edeni ihbar neticesinde af durumuna dönüşebiliyor. Kadına tecavüzün azgınlık, çocuğa tecavüzün yanlışlık hayvana tecavüzün haksızlık olduğu bir ülkede bireyin hakkına tecavüz tabi ki normal karşılanacaktır.

Şahsa bağlı hâkimlerin, paraya bağlı yargıların, vicdanı kalmamış ulemanın ülkesinde kimse şikâyet etmesin efendiler. Bir kere herkes için adaleti düşündük mü? Hadi düşündük diyelim. Bu ülkede adaletsizlik var deyip en ufak sıkıntıda savcılığa koşmak nasıl bir tezatlıktır.  Adaletsiz insanlardan adalet aramak ne kadar yanlış bir durum.

Bedesten çok cezaevinin olduğu bir memlekette şüphesiz adalet işleri de biraz seyrek işler. Hele ki bu mesele birilerinin eline çarşaf edilmiş ise. Evet, bu ülkede şiir okudu diye cezaevine girmiş bir başbakan var, evet bu ülkede yazıları dolayısı ile ceza çeken akademisyenler var, evet bu ülkede görüşünden dolayı eziyet gören insanlar vardı. Bugün bu saydıklarımın hepsi iktidardalar. Koskoca bir ülke yönetiyorlar. Hiç mi hata yapmıyorlar. Hiç bir kanunsuzlukları yok. Yerel bir tabir ile söyleyeceğim hadi “maçası sıkan varsa çıksın da mahkemeye geleceksiniz desin” göreyim. Demek ki adalet bizde sadece şahsa göre devam eden bir kurallar silsilesi haline gelmiş durumda. Büyük bir ihtimaldir ki bir sonraki iktidarda aynı şekilde kendinden önce gelmiş olanları ezecektir. Ve sonraki iktidar ve sonraki iktidar… Bu durum böyle devam edip gidecek ve kuvvetle ihtimaldir ki çözüme de kavuşacak gibi değil…

Düşse bir yaprak ağaçdan aşağa
Ol düşen dokunsa nice yaprağa

Yarın anlar Hak dîvâna varalar
Bizlere bu degdi da'vâ kılalar

Bunları fevkî anı tahtî kıla
Her biri aña degip hakkıñ ala

Siz bilirsiniz zaten anlamışsınızdır sözlerini bu şiirin. Toplumumuzda ki herkes âlim olduğu için söz söyleme gerekliliği hissetmem. Lakin ben yine de Türkçe karşılığını tam olarak vereyim yukarıda ki beyitlerin.

“Bir ağaçtan yere bir yaprak düşse ve başka yapraklara düşerken dokunsa, yarın Allah'ın huzuruna varır, bu yaprak bize değdi diye şikâyet ederler. Allah, bu yaprakları üste alır diğerini alta. Hepsi teker teker o yaprağa değerek hakkını alır.”

Yaprağın yapraktan hak iddia edeceği güne siz karıncaların hak hikâyesi ile hazırlanın efendiler. Malum inanıyorsanız bu tarafın bir de diğer tarafı var. Orada iktidar yok, saltanat yok, torpil yok, dayılar hiç yok. Orada sadece ve sadece hakikat var………