GÜMÜŞHANE’NİN YENİ GÖZDESİ: HANIMAĞA ÇORBA

“Yaşamak için yemeli, yemek için yaşamamalı”
Moliere

Arkadaşlarla Gümüşhane’nin Mecburiyet Caddesi’nde volta atarken Haydar Sönmez hocamızın dikkatini celbedecek olacak ki Gümüşhane’de kaç lokanta ve benzeri hizmet veren iş yeri olduğunu saydık ve 70 civarında olduğunu hayretle tespit ettik. Belki öğrencilerin tatil dönemine rast geldiğinden olsa gerek bu 70 işyerinde maalesef 70 kişinin yemek yemediği acı gerçeğini de öğrendik. Ancak bir başka şaşırdığım gerçek de şudur ki esnaf sürekli iş olmadığından şikâyet ederken üç ayda bir yapılan masraflı tadilatları da anlayabilmiş değilim.   

            Fazla geriye gitmeye gerek yok Gümüşhane’de lokanta ve benzeri işyeri sayısı yok denek kadar azdı. Sonra memur kenti olması hasebiyle birkaç işyeri daha kepenk açmaya başladı. Nihayetinde 2015 yılı itibariyle Gümüşhane Üniversitesi’nin büyümesi ile 70 li rakamlara ulaşıverdik. Buraya kadar her şey normal elbette. Daha çok işyeri, sosyal ve eğlence merkezi, giyim, kırtasiye vb çeşitlilik şehrin kazanımıdır. Örneğin 70’li yıllarda şehrin iki sineması varken bugün 15 bine yaklaşan üniversite nüfusuna rağmen bir cep sinemasının dahi olmaması düşündürücüdür.

            Geçenlerde Organizatör Engin Çelik’in tertiplediği Zakkum Konseri sayesinde öğrencilerimiz Trabzon’a gitmeyince şehirde olan canlılığı fark ettiniz umarım.

            Velhasıl bu yazımda öteden beri Gümüşhane’de bu yemek işinde kendi mütevazı kadrosu ve özgünlüğü ile Hanımağa Çorba’yı işlemek istedim. Hanımağa namı diğer Nazife Dabağ. Gümüşhane’mizin has ve becerikli kızı. Kocaman yürekli, maharetli ablası. Sürekli kendini yenileyen ve geliştiren, dışarıdan gelen öğrencilere ve memurlara damak tadının ötesinde göz zevki ve ferahlığı veren tesisin sahibi.

            İlkin onu devlet kurumları ve büyük işyeri yemek hizmetleri ile tanıyıverdik. Yaptığı kaliteli yemek hizmeti, kullandığı malzeme kalitesi, güler yüzlü hizmet sunum anlayışı ve bol kepçesi onu belki de ötekilerden ayıran en önemli özelliği. Bir başka özelliği de var ki şehrin hemen hemen her türlü sosyal ve kültürel aktivitelerinde severek yer alması, katkı vermesi ve bir işin ucundan tutmasıdır ki buna şehir olarak çok ihtiyacımız var. 

            Sizleri bilmem ama ben bir işyerine girdiğimde her şeyden önce güler yüzlü personellerin olmasını isterim. Alışveriş olsun olmasın küçük bir aile olan Gümüşhane’de bile bunu görmek ne mümkün. Bu yüzden olsa gerek Trabzon’a kaçışların sebebi budur. Yani Gümüşhane’de esnafımız iş olmadığına kızacağına kendilerine bir sormalılar ki biz neden bu müşteriyi Trabzon’a kaçırıyoruz diye.

            İşte Hanımağa Çorba inanın Trabzon’da dahi bulamayacağınız nezaket, güler yüz, temiz, ekonomik ve kaliteli hizmeti sizlere fazlasıyla sunuyor. Geniş yemek çeşitliliği imkanı, otantik ve modern bir salon küçük de olsa biz Gümüşhaneliler için bulunmaz bir şans. Yer de önemli ki şehrin aşağı kısmında açılan ve son derece güzel bir mekân olan Anadolu’nun istenilen müşteri sayısına ulaşamamasının tek sebebi de budur.

            Bir hafta sonu veya herhangi bir günde çoluk çocuğunuzla farklı bir aktivite yapmak istiyorsanız, yıllardır küçük mutfağında size yemekler hazırlayan hanımınıza bir küçük teşekkür mahiyetinde de olsa Hanımağa Çorba sizleri bekliyor. Nezih bir mekânda, güler yüzlü bir personel, birbirinden leziz damak tadınıza hitap eden muhteşem ve farklı lezzetler, aradığınız temizlik, göz zevkine hitap eden mekân ferahlığı, tatlı bir müzik eşliğinde ve üstelik ekonomik bir hesap karşılığında bu sunulan hizmetten yararlanmak istemez misiniz?

            İsteriz elbette. İşte bu hizmeti Gümüşhane’mizde bizlere sağlayan Hanımağa yani Nazife Dabağ’a ve sevgili eşleri Yıldırım Dabağ’a şükranlarımızı arz ediyorum. İnşallah bu tür işyeri ve hizmet anlayışı giderek çoğalır. Hem bizlerin ve hem de misafirimiz olan memur ve öğrencilerimizin buna şiddetle ihtiyacı var.