GÜMÜŞHANE BAYBURT’UN NERESİNE DÜŞER?

Bir şehri şehir kılan şey o şehrin özgün kimliğidir. Eğer bir şey kimlik olma sürecini tamamlamışsa o kimliğe ait bir dili var demektir. O halde soralım; Gümüşhane’yi şehir kılan özgün kimliği ve/veya dili var mıdır, varsa nasıl bir dildir bu? Şehirleşme anlamında Gümüşhane’ye kimlik kazandıran en görünür neyini söyleyebiliriz?

***

Yukarıda ki satırlar; 18/06/2009 yılında Gümüşkoza gazetesinde yazmaya başladığımdaki ilk satırlardır. Yukarıdaki satırlar tamamen doğaçlama olarak yaşadığım kent adına serdetmeye çalıştığım düşüncelerdi. Kent kimliği, kent kültürü, Süleymaniye falan. Çoğu defa yazılarım bazıları tarafından “felsefe” diye küçümsenmeye çalışıldı. Hala öyle! (Felsefe, gelmiş geçmiş tüm zamanların en büyük bilim dalı. Ama bunu fark etmek için biraz beyin lazım, demi.) Bazen, bu hep bizi eleştiriyor, verin mahkemeye denmeler, yok saymalar falan filan. Keza en son ki yani 03/12/2015 tarihinde ki yazımda da şu cümleler vardı; “Süleymaniyesiz bir Gümüşhane, hafızasız bir kenttir. Süleymaniye ile ünsiyet kuramayan hiçbir proje gerçekçi değildir ve başarı şansı yoktur.” Şehir kültürü ile başlayan ve Süleymaniye ile devam eden beş yıllık bir yazma süreci. Sonuç!

Peki, beyler, Gümüşhane’nin geldiği bugünkü durumunu birkaç cümle ile kim ifade edebilir? Kızmayın ama hiç kimse ifade edemez. Çünkü bir şeyi ifade edebilmek için o şeyin derdi dertlenmek gerek.

GÜMÜŞHANE VE BAYBURT

CNN Türk kanalında, sanırım daha önce yapılmış, Naci Ağbal ve Bayburt konulu söyleşiye tesadüf ettim. Ama daha önce şunu söylemek istiyorum, söyleşinin arka fonu o kadar otantikti ve özenle seçilmişti ki benim gözlerim söyleşiden daha çok doğal arka fona takılı kaldı. Arka fonda, bacalı Bayburt taş evi vardı. Bacalı bir evdi. Ve bacaya çıkan çok ilkel bir merdiven vardı. Konu, Bayburt ve Bayburt’un yerel kültürü üzerineydi. Söyleşi boyunca hep şunu düşündüm, neden Gümüşhane’de Naci Ağbal gibi Türkiye çapında yetişmiş insanlar çıkmaz. Daha düne kadar bizim yıllardır ilçemiz olan Bayburt’un tanınırlık oranı Gümüşhane’den kat kat fazla. Çünkü kimliklerine, yerel kültürlerine bizden daha çok sahip çıkıyorlar. (şimdi bazıları diyecek ki ve büyük ihtimal deniyor; Aydın’ın yazılarını kim okuyor ki, boş ver yazsın!) Mesele Aydın ya da şu bu meselesi değil ki, Trabzon’u bir tarafa bırakalım, Bayburt bizden her noktada önde. Turizm derseniz, “Baksı Müzesi” orada. Biz bile geziler için Bayburt’a gidiyoruz. Yani turizmde bile Bayburt önde. Bence bunun en büyük nedeni Bayburt’un kendi yerel kültürlerine sahip çıkmalarıdır. Biz bu noktada oldukça geri noktalardayız. Bugünün dünyasında Gümüşhane neresi, diye sorunlar varsa, başımızı önümüze koyup düşünmemiz gerek.

CUMHURBAŞKANI VE GÜMÜŞHANE ÜVİVERSİTESİ

Sayın Cumhurbaşkanımız, Cumhurbaşkanı olarak iki defa Bayburt’a geldi. Ve Bayburt üniversitesinde çok güzel bir konuşma yaptı. Tüm bunlar Bayburt için güzel şeyler. Diğer taraftan Bayburt’un yeni hükümette bir bakan alması, Bayburt’un tanıtımı noktasında büyük etki yapacaktır, hiç kuşkusuz. Ben asıl olarak şuraya gelmek istiyorum; Gümüşhane üniversitesi çok güzel işler yaptı. Buna hiç şüphe yok. Ne var ki şehirle şimdiye kadar diyaloga dayalı bir ünsiyet kurulamadı. Bu, çok uzun yazı gerektiren bir durum. Burayı geçelim. Ancak şu kadarı ifade etmeliyim ki, rektörlük seçimlerinde Gümüşhaneli bir rektör adayı belirlenmeli. Tüm yerel dinamikler Gümüşhaneli bir isim üzerinde birleşmeli. Kendi haline bırakılan rektörlük seçiminde şehirle yine ünsiyet kurulamayacaktır.   Bu bağlamda en azından şehir- üniversite ünsiyetinin sağlanması bakımından bu gerekli, diye düşünüyorum.  Aslında bu konu uzun uzadıya ele alınması gereken bir konu. Ne hazin ki, bu konunun takipçisi yok.

HAFTANIN DİPNOTU:

Yazıya değer vermeyen hiçbir kimse, hiçbir değere, değer vermez. Yazıya, kim olursa olsun, değer vermeyenin inandığı değerleri yoktur. Yazıya değer vermeyenin tek değeri, kendi egosu ve kazanma dürtüsüdür. Yazıya değer vermeyenin değeri, sadece zamanla sınırlıdır. Yazıya değer vermeyene kim değer verir?