GEÇMİŞTEN GÜNÜMÜZE KİTAP VE İNSAN

        Sevgili okurlarım. Hepinizi içtenlikle ve saygıyla selamlayarak Perşembe günleri bu köşede yazacağım köşe yazılarıma ‘geçmişten günümüze kitap ve insan’ konusuyla başlamak istiyorum. Kitap ve insan birbirini bütünleyen ve birbirine çok yakışan, çok değerli iki kelime. O kadar değerli ki onlarla dünyanın penceresi yeniden aralanır, yaşam yeniden keşfedilir, geleceğe yön verilir, birçok ahlaki değere onlarla ulaşılır.

Bir insanın sahip olduğu görüş ve düşünceler onun bilgi ve kültür düzeyi kadardır. Davranışlarındaki olgunlaşma, düşüncelerindeki güzellik, kültürel birikimi ve bilgiyi yerli yerinde kullanma ancak kitap okumayla gelişir. Kitap, toplumların düşünsel ve bilinçsel düzeylerini de geliştirir. Okumayı seven insanların oluşturduğu toplumlarda, karşılıklı saygı ve özgüvenin yanında ahlak ve sosyal adalet ilkeleri de gerçek kurallarıyla işler.   

          
Medeniyetleri değiştiren ve geliştiren unsurların başında da insan ve kitabın geldiği bilinir. Dünyanın en ünlü âlimlerini yetiştirmiş ve en büyük kütüphane arşivine sahip Osmanlının, önemli işler başarmasının ve toplumlara yön vermiş olmasının temelinde bilgi paylaşımının ve okumanın geldiği bilinir.

 Selçuklunun kurulmasında Alparslan ve Nizam-ül mülk nasıl birbirlerini tamamlamışsa, Osmanlının kuruluşunda da Osman Bey ve Şeyh Edibali aynı uyumu sergilemiştir. Fatih’in İstanbul 'u fethetmesi bir komutanın lüzumsuz macerası değil, Ak Şemsettin'in ve sabahlara kadar okuduğu kitapların verdiği bilgi ve tecrübenin eseri olduğu bilinmelidir. Atatürk’te, siyasi ve askeri dehasını, harp meydanlarında dahi kitap okuyacak kadar kitap sevgisine borçlu olduğunu her fırsatta dile getirmiştir.

İlim, irfan, kitap, denince geçmişimizin bu göz kamaştırıcı parlaklığından övgüyle söz ederken, günümüzde millet olarak kitap ve okuma sevgimizin gittikçe azaldığını görmek son derece üzücüdür. Bugün metroda, otobüslerde, parklardaki  insanların bir çoğunun elinde kitap yerine cep telefonu bulunmaktadır. Bu gidişat böyle devam ederse, muhakeme yeteneği azalmış, gündelik hazlarla kuşatılıp güdülmeye müsait hale getirilmiş bir toplum olacağız. Kitaptan uzaklaştırılan bir toplum, düşünemeyecek düşünemeyen toplumda üretemez hale gelecektir.
 

Hakikaten bu gün ülkemiz, kitap okuma konusunda çoğu Afrika ülkesinden bile geridedir. Son bir ayda okunan kitap sayısının sorulduğu bir soruya, katılımcıların %40'ının hiç kitap okumadığı, %30' unun sadece 1 kitap okuduğunu söylediğini görüyoruz.  Japonya’da toplumun % 14’ü, Amerika’da %12’si, İngiltere ve Fransa’da % 21’i düzenli kitap okurken Türkiye’de ki durum % 0,1 'dir.
 

Buradan hareketle okumayan toplum, yardıma muhtaç kör ve sağır bir insandan farksızdır. Kim o toplumun veya insanın elinden tutarsa insan veya toplum da onun izinden gitmeye mecburdur. Tabiki bu mecburiyetin bir de bedeli olacaktır. Hal böyle iken okuma eyleminden uzak kalıp gönlünü, zihnini ve düşünce dünyasını aç bırakarak kimin elinden tuttuğunu kimin arkasından gittiğini ve nasıl bir bedel ödeyeceğini bilemeyen insanın veya toplumun acınacak hale düşmemesi imkânsızdır.

 Hayata, insana ve geleceğe inananların umutsuzluğa kapılmaya hakkı yoktur. Sorun tabiki çözülebilir. Önemli olan üretilecek projeleri kararlılıkla uygulayabilmektir. Dünyayı daha güzel hale getirebilmenin tek yolu iyi ve güzel şeyleri insanlara aşılamak, bilgi ile cehaleti yok etmektir. . Benjamin Franklin’le bitirelim. Ölünce unutulmak istemezseniz, ya okumaya değer eser yazın veya yazılmaya değer işler başarın.”Selam ve Sevgiler.