DEVLET AYNI DEVLET

 İnsanı yaşat ki devlet yaşasın diyor Şeyh Edebali cennet mekân sultan Osman gaziye. Öğüt veriyor aslında. Devletin devamlılığı için insana olan yatırımın faydasından bahsediyor. Milletin devleti var eden asıl unsur olduğunu söylüyor bizlere. Biz derken anlamayı bilenleri kastediyorum. Öyle nerde olsa yaşarım deyip te seccademi serdiğim yer vatanımdır diyen İslamcılara söylemiyor bu sözü. Ya da bu ülkenin ekmeğini yiyerek yurt dışına çıktığında bu ülkeyi beğenmeyenleri kastetmiyor. Bıktım artık bu ülkede yaşamaktan diyerek her gün Türkiye Cumhuriyetine olan şikâyetlerini sıralayanları kastetmiyor. Millet derken kastettiği canı pahasına bu ülke için yaşayanları. Canından vazgeçenleri, her ne şartta olursa olsun yine vatanım diyenleri kastediyor. Öyle herkes söyler bu sözü ama herkes anlamaz.  Zaten herkesin kafasında bir devlet var. Herkes bir devlet anlayışı ile ortaya çıkıyor ve ecdat fukaralığı yapıyor. 16 devlet kurduk diye övünenler 15 devletin neden yıkıldığından hiç bahsetmiyorlar. Peki, hepsinden önce gerçekten 16 devlet kurduk mu bunu bir sorgulamak lazım. Bizlerde pek okuma alışkanlığı olmadığı için genelde kulaktan bilgi ile hareket ederiz. Dünyada okuma alışkanlığı olmayıp ta edebiyatı bizim kadar seven başka bir millet yoktur. Peki, açalım şu devlet meselesini isterseniz.

   Türk tarihçiliğinin yetiştirdiği Gümüşhane’nin de önemli değerlerden birisi olan Hüseyin Nihal Atsız bu konuda çok değerli bir tespit yapmıştır. Bizim mevcut iktidar kendi değerlerinden önce İslamcıları makbul gördüğü için okutmazlar fazla Atsız efendiyi. Adı bile duyulsun istemezler. Hasan el Benna dan seyyid Kutup’dan fırsat gelmiyor. Okunmasın demiyorum bunlarda okunsun lakin önce bizim olanı okumak faydalıdır kanıma göre. Atsız Türk devletleri açıklarken tarihte kurulan 3 Türk devletinden bahseder. Bunları ise şu şekilde sıralar. İlk olarak Orta Asya’da kurulan ve Hun hanedanlığı ile başlayan büyük Bozkır devleti. İkici devlet ise Tuğrul ve Çağrı beyin Gazne devletine karşı verdikleri mücadele sonrasında kurulan ve Anadolu coğrafyasın da temelleri atılan Türkiye devletidir.  Diğer devlet ise yabancı hanedanlıklar üzerinde geçici süre hakimiyet kurmuş zaman içerisinde yıkılmış Türk hanedanlıklarıdır. Bozkırda kurulan devlette hun hanedanlığından sonra Göktürk hanedanlığı sonrasında Uygur hanedanlığı, Karahanlı ve son olarak Selçuklu hanedanlığı kurulmuştur. Devletin teme unsuru olan millet ve toprak değişmediği için her bir yönetimi ayrı ayrı devletler olarak değerlendirmekte yanlış olacaktır. Anadolu’da kurulan sistem ise yeni bir devletin temellerini atmıştır. Anadolu coğrafyasına sistemli bir şekilde başlayan Türk akınları neticesinde yerli ahali Türkmen taife karşısında sayısal olarak azalmış ve Anadolu’da yeni bir devlet teşekkül etmiştir. Çünkü yeni bir toprak parçasında yurt tutma mücadelesi başlamış ve bu mücadele için fazlasıyla bedel de ödenmiştir. Burada da Anadolu Selçuklu devleti ile başlayan mücadele Osmanlı ile devam etmiş ve Türkiye cumhuriyeti bu yapının devamı olarak ortaya çıkmıştır. O yüzden Türkiye cumhuriyetini yeni bir devlet olarak değerlendirmek yanlış olacaktır. Türk devletinin devam eden yöneticisi olarak değerlendirmek daha doğru ve yerinde olacaktır. Diğer yapı ise Avrupa Hunları, Gazneli’ler ya da memluk devleti gibi yabancı coğrafyalarda yerli ahali üzerinde hâkimiyet kurmuş daha sonra tarih sahnesinden çekilmiş Türk hanedanlıkları olarak değerlendirilebilir.

     Bu meseleyi anlatmamdaki asıl sebep son günlerde devam eden devlet ve devletçilik anlayışına az da olsa bir katkı sağlamak ve bu tezi tekrardan gündeme getirme isteğidir. Buradan yola çıkarak son zamanlarda gündemimizi fazlasıyla meşgul eden başkanlık sistemi ile ilgili de birkaç söz söylemek istiyorum.

  Bu konu ile alakalı olarak ile ilgili ilk değinmek istediğim olay demokrasi ya da seçim yönetimlerinin bir kültür meselesi olduğudur. Olayı şu şekilde değerlendirmek daha mantıklı olur. Tarihte bilinen ilk imparatorluk olan Roma da imparatorluk yönetimi dışında ülkeyi yöneten senato bulunmaktaydı. Senato üyeleri roma vatandaşı olmakla birlikte yine roma vatandaşı olan Halk Meclisi tarafından seçilirdir. Antik yunanda şehir devletleri yöneticilerini seçimle belirler iken biz Asya’nın steplerinde Bağbuğların arkasında koca bir devletin temsilcileriydik. Bu kültürü Avrupa devam ettirir iken bizlerde arkasında gittiğimiz büyük devlet adamlarını devam ettirdik. Gel gelelim Tanzimat dönemi sonrasında geçtiğimiz seçim sistemine. Bin yıllık bir seçim kültürü olan topluluk ile lider eksenli bir toplumun demokrasi anlayışları hiç şüphesiz aynı olmayacaktır. Lider iyi ise devletin kuvvetli olduğu bir düzen içerisinde başkanlık sistemine böylesi bir yaygarayı anlamakta güçlük çekiyorum. Milli bir sistemin oluşturulması durumunda neden desteklenmesin. Bu sistem kimseye baki kalacak değil. Muhalefet edenleri de anlayışla karşılıyorum. Ya bizim bilmediğimizi biliyorlar ya da sistemin içinde yok olmaktan korkuyorlar.  Madem her şeyden rahatsızsınız kendinize çeki düzen verinde bu halk sizlere biraz itimat etsin. İnsanları suçlamaktan kendi ayıplarınızı unutur oldunuz. Ha suçlamakta haksızlar mı değiller. Sen gelir cebini düşünen adama bakanlık verirde milleti düşün dersen ortaya modern kölelik çıkar. Ol vakit bu mesele de iyi değerlendirilmeli. İnsanlar kendilerine taraf belirlemek yerine artık bu memleket için tek taraf olmaya başlamalı. Kendisini çok yüksekte görenlere de yine bir beyit ile cevap vermek istiyorum.

    “Çok da mağrur olma kim meyhâne-i ikbâlde
    Biz hezâran mest-i mağrûrun humârın görmüşüz”