Bu bir ikazdır efendiler…

Türkiye de son zamanlar da yaşanan olaylar herkesin malumudur. Asrın bütün tehlikeleri şiddetli bir şekilde üzerimize gelirken vermiş olduğumuz bu kutsal mücadele de muzaffer olmak temennisi ise başlamak istiyorum yazıma. Aslında birkaç meseleye dikkat çektikten sonra kapatacağım bu haftayı.

  Dediğim gibi Türkiye şu an itibariyle bulunduğu coğrafyada varlık mücadelesi vermektedir. Kime karşı bu mücadeleyi vermektedir ve ne şekilde vermektedir? Dikkat edilmesi gereken mesele Türkiye’nin verdiği mücadelenin şeklidir. Bizleri bu coğrafya da istemeyenler zaten belli. Malazgirt ile Anadolu’nun kapılarını araladığımız gün zaten bazı şeylerin fitilini yakmıştık. Haçlı seferleri ile üzerimize gelen Vatikan ve taraftarları bugünde aynı güç ile üzerimize gelmektedirler. Türkiye’yi hem iç hem de dışardaki düşmanlar ile yıpratmak toplumun temel değer yargılarına yönelik psikolojik harp gençliğin sistemli olarak değersizleştirilmesi ve daha pek çok farklı şekilde bizlere saldırmaktalar. Bunların birçoğuna kendi elimiz le de yardım ettik. Etmeye de devam etmekteyiz. Vakti ile Fetullah Gülen ve onun o hayırsız talebelerini besleyenler bugün yine aynı guruba topyekun bir temizlik hazırlığı içerisine girmiştir. Olması gereken bu iken yıllarca beslenen bu insanların şer odağı olduğunun yeni anlaşılması ise üzücü bir hadisedir. 20 yaşında üniversite göğsünü teröristlere siper edip şehit düşen gençlere serseri deyip bugün aynı teröristlerin bir başörtülü kıza saldırdı diye terörist ilan edilmesi riyakârlık değil midir? Üniversite de terör istemiyoruz diye gruplar oluşturup twitter’dan gündem kovalayan gençlerin ömrünü üniversitedeki teröristler ile mücadeleye adamış gencecik insanları anlaması beklenilemez. Bir meselenin anlaşılabilir olması için illa birilerinin başına mı gelmesi lazım.

    Gazeteler de şehit haberleri boy boy verilirken artık bu haberlerin baldırı çıplak manken müsveddelerinin magazin haberleri altında veriliyor olması bazı şeylere nasılda alıştığımızın en bariz göstergesi değil midir? Medya her kafadan bir ses çıkartıyor. Bu zorlu süreçte toplumun el ele omuz omuza olması gerekirken her işi hükümete yıkan muhalefetin gafletini kimse açıklayamaz bana. Yaptığı her işten kâr güdüp her kötü işi muhalefete yükleyen hükümetinde mantığını çözmüş değilim.

      Irakta Türk bayrağı yakılıp Suriye de askerimiz mücadele ederken ülke içindeki  gençlerin ülke meselelerine olan duyarsızlığı ise işin daha vahim bir boyutu. Geleceğimizin teminatı gençlerin böylesi kararsız ve umursamaz tutumu geleceğimize ipotek vurmak değil de nedir. Televizyon dizilerinde Türk toplum düzeninin dışında her türlü yayın yapılıp ahlak kavramı hiçe sayılırken denetleme kurumlarının bunlara engel olmayışı elbette ki yaptığımız işin yarım kaldığını gösterir. Ülkedeki her okulu imam hatip yapıp içi boş öğrenciler yetiştirmek yerine ülkenin her yerinde ahlak kavramı işlenip adam yetiştirme kültürüne önem vermek daha yerinde değil mi ?

   Bizleri bu coğrafya da istemeyenlerin üzerimizde kurduğu askeri baskı belki netice vermiyor olabilir. Ama üzerimizdeki sosyal ve ahlaki yozlaşma çalışmaları fazlasıyla başarılı bir şekilde devam etmektedir.  Ülke gençliğini sistemli bir şekilde yozlaştırmak aslında gelecek  50 yılına ipotek koymaktır bu ülkenin. Buna destek veren içimizdeki işbirlikçilerinin de çabaları unutulmamalı bu konuda. Velev ki ya içimiz deki bu fitne ateşini söndürüp sağlam adımlar ile devam edeceğiz. Ya da Anadolu da geçmiş dönemlerde yaşamış medeniyetler gibi tarihin tozlu sayfalarında yerimizi alacağız.  Zor değil efendiler yok olmak. Yıkmak kolay yapmak zordur. Hayvanlar da yıkar ama unutmayın ki hayvanlar yapamaz. Dünyanın bilinen ilk büyük devleti Roma bu coğrafya da bin yıl yaşadı. Peki nerde. İlk okul sıralarından beri öğrendiğimiz Urartular, Frigyalılar, Lidyalılar , Hititler  neredeler. Varlıklarını devam ettiremeyecek hale gelip yok oldu gittiler. Bu coğrafya da yaşamak zordur. Bereketlidir belki  toprağı verimlidir ama unutmayın medeniyetlerin de mezarlığıdır bu coğrafya. Kudretli ve azametli nice medeniyeti gömmüştür bağrına. Osmanlı gibi asırlara damga vurmuş bir devleti dahi çökertenler bizleri rahat bırakacaklar mı sanırsınız. Bir şeyin yanlış olduğunu anlamak için illa başımıza gelmesi mi lazım. Yanlışa ne zaman her daim yanlış demeyi öğreneceğiz. Bana dokunmayan yılan bin yaşasın sözüne olan bağlılığımız ne zaman bitecek bizlerin.  İçimizdeki ayrılık hissini bir kenara atmaz ecdadın şanlı tarihi ile övünmeye devam ettiğimiz sürece sanırım ki durumumuz hiç değişmeyecek. Her defasında dedim yine diyorum ecdadın övülmeye değil anlaşılmaya ihtiyacı var. Yine bir beyit ile kapatmak istiyorum haftayı;

Girmeden bir millete tefrika , düşman giremez

Toplu vurdukça yürekler, onu top sindiremez…..