Bizi hep razı ettiler…..

     Geçen hafta söylemiştim bizde tepeler sabit kalmıyor ki taban sabit kalsın. Tepede karışıklık çok olunca tabanda da karışan çok oluyor. Hamt olsun bizim ülkemize.  Dünyanın en şanslı ülkelerinden biriyiz aslında. Dünyanın başka hiçbir ülkesinde bizim gibi devlet yöneticileri yoktur. Sanattan siyasete spordan magazine ulusal meselelerden uluslararası meselelere kadar her şeyden anlayan yöneticilerimiz var bizim. Anlıyor diyorsam okumuş ya da çok bilmişliğinden değil ha. Sadece tek bir kişi bir şey söylüyor herkes onun arkasından yorum yapıyor. Bilgi tek yorum çok. Velhasıl bunlar uzun mesele azizim biz gelelim asıl meseleye.  Muhterem baş bu hafta ortaya bir laf attı “Lozan hezimettir dedi. Ne zaferinden bahsediyorsunuz dedi. Sevr’i gösterip Lozan’a razı ettiler bizi” dedi.  Belki de cumhuriyet tarihinin en büyük meselesine parmak bastı. Parmak bastı basmasına da işin daha da ilginci ülkede terörün her türlüsü ile şiddetli bir şekilde mücadele edilirken ,  Suriye de Türk askeri mücadele ederken Halep’te Ruslar sayısız can alırken böylesi bir açıklama aklıma gündem değiştirmek mi diye takıldı. Cumhurbaşkanının bunu söylemesi normal . Avrupa’ya karşı tavrındaki net değişim onun değil aslında Avrasyacılar’ın yükselişinin göstergesidir. Ama bizim yerli entelektüeller bu meseleyi çok daha değişik noktalara taşıdılar. Cumhurbaşkanından böyle bir açıklama geldikten sonra programlarda boy gösteren Lozan anlaşmasını tartışan pek çok kişi ortaya çıktı. Dikkat ettim bunların çok azı tarihçi. Onlarda bugüne kadar hiçbir ilmi meseleye çözüm getirememiş ortaya bir eser koyamamış ama hazır ortamda varken adımızı duyurup belki biraz yükselişe geçeriz umuduyla Lozan’a karşı duruyorlar. Böylesi tarihi bir meseleyi siyaset malzemesi yapmak yapılacak ise de olayın içerisine tarihçi katmamak gerçekten gülünç bir durum.

   Bunlar meselenin bizdeki ayağı. Peki  Sevr’i gösterip Lozan’a razı mı ettiler bizi. Aslında tartışılır bir konu  Lozan ya da Lozan’a giden heyet ama gelin bir bakalım meselenin iç yüzüne.  Egedeki adalardan bahsediliyor. Lozan da verilmiş. Sizlerden ricam lütfen tarih okuyun biraz. Egedeki adalardan Osmanlı devleti 1911 yılında Uşi anlaşmasıyla vazgeçmiş. Onlar suçlu değil de  cumhuriyet mi suçlu. Hepsini geçtim bu ülke ekonomik bağımsızlığını Lozan’da kazanmıştır. İsteyenler Osmanlının verdiği imtiyazları okusunlar. Osmanlıda tüccarlığın neden gelişemediğini de çok iyi anlarlar. Örnek mi istiyorsunuz açın da Balta Limanı anlaşmasını okuyun.

     Boğazların Türk heyeti başkanlığına verilmesi kabul edilmiştir. Daha sonra  Montrö ile daha da sağlamlaştırılmıştır.   İngilizlerin işgalindeki boğazların!  Osmanlı devletinin dış borçlarını Osmanlıdan kopan devletlere bölüştürülmüş,  Türkiye  bir devlet olarak masada kabul görmüştür.  Mesele Lozan’ı eleştirmek tartışmaya açmak değildir. Madem muktedirsin meclis kararıyla anlaşmayı tek taraflı bozarsın. Kabul etmediğimiz bize dayatılan bu anlaşmaya razı değilseniz yapılacak işler ortadadır. Lozan’dan önce Ayestefenos’u gösterip Berlin’e razı etmediler mi. Bizde razı olmak kültürü çok fazla . Dinsizi gösterip Müslime razı ettiler adı paralel oldu. Darbeyi gösterip Sivil’e razı ettiler adı cunta oldu. Velhasıl her zaman razı ettiler. Bizde gönül rızasıyla kabul ettik. Ama tebrikler. Cumhurbaşkanının çıkıp bunu söylemesi bile cesaret isterdi. Cesaret etti söyledi.

    Şimdi gelelim şirin şehrimin şirin meselelerine. Bizde de gösterip razı ettiler. Esnafından siyasetçisine hocasından alimine hep razı ettiler bizi. İki kitap yazanı muallim İki parke döşeyeni başkan iki kelam bileni vekil yaptılar. Velhasıl iş öyle oldu ki şimdi kelam bilmeyeni de vekil yapıyorlar. Eskiyi gösterip harap dediler yeniye razı ettiler, kimisine paralel deyip değişime razı ettiler. Sonuç o ki bizi hep razı ettiler. Seçim kazanan yönetime laf edip tanınmayana razı ettiler. Milliyetçilere mafya deyip hırsıza razı ettiler Kimini babası ile kimisini evladı ile sınandı. Gel gör ki bizi yine olmayanı savunmaya razı ettiler.     Merhum ziya paşanın bir sözü ile bitirmek istiyorum ;

“Kalkın ey fellah-ı vatan dediler, kalktık ; Herkes oturdu biz ayakta kaldık”