BİR KIRKINCI HOCA GEÇTİ… - 2

Prof. Dr. Orhan KÜÇÜK

Bir önceki yazımda ihtilal, ihtilal sonrası Evren’e mektup, dini eserlerin basılmasına ilişkin kanun hazırlığına müdahale anlamında Demirel ile yapılan görüşme hatıralarını kaleme almıştım.

Bu kısımda Hocamın birkaç yönünü ifade etmem gerekirse şunları söyleyebilirim: Kümbette hocalarla kelam, mantık, fıkıh okur, aynı zamanda gençler gelir onların uzun sorularına, yorucu anlatmalarına katlanır, incitmeden cevap verir.

Bütün ihtilallerden nasibini alan Hocam, 1980 ihtilalinden sonra, “ihtilale sevinecek hale gelmiştik” anlamında, “ihtilal olunca ortalık duruldu” demesi üzerine yıllarca eleştirilmiş, iman hakikatleri ile tanışmasına vesile olduğu kişiler tarafından bile hedefe konmuştur. Oysa bu konuda bana söylediği kanaâti:

- “En kötü yönetim, yönetimsizlikten iyidir, en kötü devlet devletsizlikten iyidir” biçimindedir.

Hocam aynı zamanda bir ülke sevdalısı, Osmanlı hayranıydı. Karayolu ile Hac’ca giderken Suriye üzerinden gittikleri için Şam civarında olabilir, bir yerde mola veriyorlar. Orada su içecekler, ihtiyaçlarını karşılayacaklar. Oradaki birileri Hocam’lara ters davranmış. Hocam orada durumu sormuş, bu tavrınız nedir? Demiş.

- Siz bizi sömürdünüz demişler.

Böyle denince, anlamazlıktan gelmiş;

- Neyi sömürmüşüz, siz kimsiniz, biz kimiz? 

- Yine, Siz bizi sömürdünüz, demişler.

Hocam ısrar edince, ağızlarındaki baklayı çıkarmışlar:

- Osmanlı bizi sömürdü.

Hocam, içi boş, slogan biçiminde dolduruşa geldiklerini anladığı kişilere sormuş:

- Öyle mi? Osmanlı sizi sömürdü mü? Ben Osmanlı’nın torunuyum, dedemin size borcunu ödemeye geldim. Dedem sizin neyinizi sömürmüş söyleyin!

Ses yok, Hocam tekrar etmiş:

- Dedem sizin neyinizi sömürdüyse söyleyin, size ödeyeceğim!

Yine kem küm olunca, içi boş, slogan biçiminde dolduruşa geldiklerini anladığı kişilere:

- Sizin neyiniz vardı da Osmanlı sizi sömürsün? Açlıktan ölüyordunuz, hurmanız vardı, o da size yetmiyordu, Devlet-i Al-i Osman size bakıyordu. Petrol derseniz yeni bulundu. Siz kimsiniz de sizi Osmanlı sömürecek!

Ahh Hocam ah!

Hocam aynı zamanda gönül adamıydı, dert dinlerdi, sohbet eder, sohbeti edilirdi.

İnam Hoca ile hukuku iyiydi, hoca rahmetli olunca Halis Hocam’a:

- Hoca rahmetli oldu, sen buraya gel demişti. O ‘da benim yanımda

- İnam Hoca olmak lazım demiş tevazuyu elden bırakmamıştı.

Aynı Hocam yanına götürdüğüm gençlere uzun uzun katlanmıştı. Hediye kitap da alarak imzalatmak üzere Hocam’a gittiğimiz gençler uzun uzun anlatmak istiyorlar, soru soruyorlar, ben evet gençler diyorum, ama heyecanlanıyorlar kalkmak istemiyorlar, Hocam bunları sabırla dinliyor, “yaa tebi tebi” diyor, sorulara cevap veriyor, Boynukalın abi de tebessümle eşlik ediyordu.

Hocam’a bir taraftan siyasiler geliyor fikir danışıyor, ya fırça yiyor ya tebrik alıyor, bir taraftan da halkın içinde olduğundan, yer yer esnaf ziyareti yaptığından avam, usûl erkân bilmeden soruyor veya yüklenebiliyordu.

Bir keresinde ben yanındayken siyasiler geldiler. Ülke iyi yönetilmiyordu. Hocam yetkili olanını önüne oturttu, ders verdikten sonra büyük sağ eli ile başının üstüne birkaç kere vurdu:

- Akıllı olun, akıllı olun, akıllı olun!

Biraz daha sert vursa neredeyse yere çakacaktı. Sonra ben siyasinin paltosunu tuttum gitti.

Aynı Hocam bir dükkâna girdiğinde kendisine:

- Hoca sen ey geldin. Söyle bahim biz evde bi teneyinen idare edemezken cennette 80 teneyinen nasıl baş edeceyıh?  

Diyen avami tutuma hem Hocalığını hem de suallerini ders verir:

- Sene ne? Onu cennete giden düşünsün.

Evet Hocam zamanında esnaf ziyareti yapardı. 15 sene evvel ben bir mağazada idim, oraya girdi. Elini öptük oturdu. O zaman kart yok, taksit var.

- Orhan gardaşıma ne istiyorsa verin dedi, kefil oldu.

Selam ve dua ile…